In de talkshows ging het alsmaar over het vuurwerk buiten, maar niemand sprak over het vuurwerk dat binnen werd afgestoken: dat tussen familieleden.
Zelden zo veel mensen ontmoet die opgelucht waren dat de feestdagen voorbij zijn. Je vraagt je af waarom elk jaar weer dezelfde martelgang wordt bedacht, als zoveel mensen het eigenlijk allemaal vreselijk vinden. Iedereen heeft het over ‘opgelegd pandoer’, ‘verschrikkelijke verplichting’ of ‘enorm familiegezijk’.
We weten natuurlijk dat de cijfers van echtscheidingen na de feestdagen omhoog schieten, maar dat er tussen ooms, tantes, neven en nichten ook van alles gebeurt, daar wordt niet zo veel over gepraat. Dat kan namelijk niet in statistieken vastgelegd worden en echtscheidingen natuurlijk wel.
‘Van tevoren al enorm in spanning gezeten: zal ik dit jaar weer terecht komen naast oom Arie, die constant winden laat, aan het eind van de maaltijd gaat boeren en halverwege met z’n hoofd achterover met open mond in slaap valt?’’ Of krijg ik meteen weer kritiek op m’n kleding van tante Ans die er zelf uitziet als een tovertrol maar toch altijd vindt dat ik te korte rokken heb?’’ Of moet ik naast die neef zitten die zichzelf geweldig vindt, overal een succes van maakt en naar me kijkt alsof ik een 3-jarig vervelend kind ben?’
Het zijn maar een paar angsten van willekeurige kennissen, die ik vooraf hoorde. Opvallend vond ik dit jaar het aantal problemen tussen broers en zussen. Mensen met wie ik al jaren omga, blijken ineens een verborgen broer of zus te hebben, waar ze nooit over praatten omdat er nul contact was. Hoe bijzonder is dat? En als je dan vraagt: waarom zie je dat familielid niet? Dan komt er steevast het antwoord: ’de echte aanleiding weet ik eigenlijk niet meer.’ Precies het Familiediner dus. Maar uiteindelijk ligt de aloude jaloezie ook hier weer ten grondslag aan de problemen, want als je dan nog even door blijft vragen, komt er steevast dezelfde opmerking: ’Toen ik klein was kon ik al geen goed doen. Mijn broer/zus was altijd het lievelingetje van mijn ouders. Alles wat hij/zij deed was geweldig en ik deed nooit iets goed.’
De vraag is natuurlijk of het werkelijk zo was, of alleen in de verbeelding.
Wat dat betreft een wake-up call voor ouders. Vuurwerk afsteken is misschien gevaarlijk, maar je kinderen ongelijk behandelen is blijkbaar oorzaak voor jarenlang vuurwerk in de familie.
Een familie die gezellig met elkaar omgaat? Ze zijn er, gelukkig, maar ik vrees toch dat ze tot de uitzonderingen behoren. Wel iets om jaloers op te zijn…