Eindelijk dan, er wordt op alle fronten uitgebreid onderzoek gedaan naar het belang van vriendschap in een mensenleven.
Krantenkoppen als: ‘vriendschap is belangrijker dan de broccoli op je bord’ en een ‘hechte vriendschap is indringender voor je gezondheid dan niet-roken.’
Voor mij zijn vriendschappen heilig.
Goede vriendschappen verflauwen soms wat, doordat andere dingen aandacht vragen, zoals werk of zieke familieleden, maar als je de band weer oppikt lijkt het alsof je elkaar gisteren nog sprak.
Vrienden die ik kende van mijn middelbare schooltijd had ik een tijd niet gezien. Het was best even slikken om contact met ze op te nemen, maar toen we elkaar weer zagen was alles zoals vroeger. Wat een heerlijk gevoel is dat, het gemeenschappelijke, elkaars ouders gekend te hebben en zoveel te weten van elkaars geschiedenis.
Natuurlijk is het niet makkelijk om nieuwe vriendschappen te maken, daar moet je in investeren.
Dat irriteert mij dan weer aan die acties van de Overheid, die zeggen: ga eens bij een eenzame buurvrouw langs. Nee, jij als eenzame moet het initiatief nemen. Nodig mensen uit voor een kopje koffie, stel voor samen te gaan wandelen, ga naar het cafe of naar een restaurant. Ja, in je eentje. Hou eens op met daar zo hysterisch over te doen, alsof ik je vraag om als prostituee op de Wallen te gaan zitten.
Ik ga regelmatig alleen uit eten en ik kom met de leukste mensen in contact, maar ik vraag dan ook altijd naar die ander en wat hem/haar/het beweegt. Ik begin niet met mijn eigen sores op tafel te leggen, want daar zit niemand op te wachten.
Ach, dat christendom dat ons leerde je in de ander te verplaatsen, wat is dat toch waardevol gebleken. Je ziet het in B&B vol liefde en alle andere dating series: meestal mannen beginnen over zichzelf te praten en vragen totaal niet naar de ander. Niet zo gek dat vrouwen daar op afknappen.
Eigenlijk eer ik met deze column psychologe Else-Marie van den Eerenbeemd, die al in de 80-er jaren bij mij in tv-programma’s vertelde, dat vriendschappen de binding van de samenleving in de toekomst zouden zijn, omdat familiebanden minder belangrijk worden. En dan gaat het natuurlijk niet over Facebook vriendschappen. Elkaar in de ogen kijken, meeleven met de ander, samen lachen en samen huilen, elkaars hand vast houden.
Och, wat houd ik van mijn vrienden, ze zijn goud voor mij.
Daarom vind ik het ook bijna een misdaad als zo’n vriend je vertrouwen beschaamt. Dat is veel erger dan wanneer een vreemde dat doet. Je wordt in zo’n geval ordinair verraden.