Waarom mogen 16000 kinderen per jaar één van hun ouders niet zien en vinden wij dat normaal?
Goede vraag. Iedereen weet dat het voor de ontwikkeling van een kind niet goed is om tegen een ouder te worden opgezet, en toch gebeurt het. In 80% van de gevallen gaat het om vaders en moeders die kinderen gebruiken als chantagemiddel.
‘Als Pietje niet om zes uur thuis wordt gebracht dit weekend, krijg je hem de komende weken niet te zien.’
‘Je vader is een zak, hij is onbetrouwbaar.’
‘Je moeder is een bitch, ze denkt zich maar alles te kunnen permitteren.’
Je wordt er als kind niet blij van, maar ook voor de ouders is het schadelijk.

Kinderen van verstoten ouders ontwikkelen op latere leeftijd zelf psychische en emotionele problemen. En de verstoten ouder gaat letterlijk kapot van verdriet, wordt radeloos en ontwikkelt psychische en somatische klachten.

Uit mijn omgeving weet ik dat het niet alleen de ouders treft. Ook grootouders, dol op hun kleinkinderen, mogen hen niet meer zien. Zo raakt deze problematiek hele families.
En dan hebben we het nog niet eens over de pijnlijke stilte die er valt op verjaardagen, wanneer de exen elkaar per ongeluk treffen. De hele familie stelt alles in het werk om ze elkaar te laten ontlopen, maar soms slaat het toeval toe en ontstaan er alsnog drama’s.

‘Dertig jaar geleden was het normaal als er op tv gerookt werd,’ zegt Annemarie van Mackelenbergh, voorzitter van de Stichting Echt Scheiden Zonder Schade, ’tegenwoordig is dat ondenkbaar. Daar moeten we ook heen met de ouderverstoting. Het moet gewoon zo worden dat als ouders de ander uitsluiten, de omgeving reageert met: dit kan echt niet.’

In 15% van de gevallen wil het kind de uitwonende ouder niet meer zien. Begrijpelijk als het kind dagelijks geïnfecteerd wordt met verhalen over hoe slecht die ouder wel niet is.
Uit eigen ervaring weet ik dat het uiteindelijk goed kan komen. Het kost een jaartje of dertig. Het kind van mijn eerste man werd door zijn moeder constant geïndoctrineerd met teksten over wat een verschrikkelijk mens ik was, de tweede vrouw. Het kind en ik kunnen het nu heel goed samen vinden, maar daarvoor moest ze wel eerst overlijden. Hij was nog zo onder de invloed van de moeder, dat zelfs als volwassen man hij geen contact met me op durfde te nemen. Toen hij dat uiteindelijk wel deed, bleken de verhalen over mij bewijsbaar onjuist. Maar het verdriet en de schade waren al aangericht.

Zonde van al die kostbare jaren die vreugdeloos voorbij gingen.

29 januari 2020

Leuk als je deelt!