In hoeverre beinvloeden uiteenlopende gebeurtenissen een mens onuitwisbaar?
Mijn vriend Peter was een enorme fan van Manchester United. Als kind had hij voor de hekken van het stadion Old Trafford in Manchester gestaan, want daar werd hij geboren. Geen geld om het stadion in te gaan. Dus een paar jaar geleden bedacht ik, als verjaarscadeau, om naar Manchester te vliegen en een wedstrijd van Mancu te gaan bekijken. Ik had destijds een bloedhekel aan voetbal, omdat ik als verslaggever tussen de hooligans had gestaan en dat was geen feest.
Het bijwonen van die wedstrijd, het bleek de laatste van Edwin van der Sar als keeper te zijn, kondigde op vele vlakken verandering aan.
Niks hooligans daar, fijn naar een wedstrijd kijken. Nooit zo’n groen grasveld gezien. Ook nooit uit 78000 kelen tegelijkertijd de naam van een Hollander horen juichen. Het maakte een onuitwisbare indruk op mij. Vooral ook om de sfeer die er heerste. Iedereen was vriendelijk tegen elkaar, de mensen genoten echt van de wedstrijd. Naast me zat een fan aan een stuk door de naam’Edwin, Edwin’ te zingen. Peter wist niet wat hem overkwam, hij was gelukkig als een klein kind. Na jaren trouw elke wedstrijd van Manchester United te hebben bekeken op tv, nu life een wedstrijd.
Edwin van der Sar was daar een god. Het deed mij zelfs wat, al die juichende mensen.
En dan word je manager bij Ajax en juicht er ineens niemand meer. Volgens mij is die overgang psychisch voor geen enkel mensenkind te verwerken.
Het kan niet anders dan dat je denkt dat je heel bijzonder bent, als je zo veel in een gereserveerd land als Groot Brittannie wordt aanbeden.
Dan ga je terug naar Nederland, waar aanbidden geen fort is. Je wordt manager en dat blijkt toch iets heel anders te zijn dan keeper. Je moet beslissingen nemen waar nooit iemand het mee eens is.
Maar hoe kun je nou ook zo’n stomme beslissing maken om vrouwen die drie keer kampioen zijn geworden niet te eren? Omdat de mannen het niet zo goed gedaan hadden en omdat ze bang waren dat er niemand naar de huldiging zou komen. Kom op, hee, het is geen 1870 meer!
Ik vind het echt ongelooflijk dat een Amsterdamse club, de stad dus die altijd zegt zo vooruitstrevend te zijn, dit soort teksten via de voetbalclub Ajax naar buiten laat komen. Heren, het is 2023 en vrouwen zijn (bijna) gelijk aan mannen. Wat een ongelooflijke misser.
Zo zie je, een voortreffelijke keeper hoeft geen goede manager te zijn. Een les die op vele fronten geleerd mag worden. Bij tv: een goede advocaat is niet perse een goede presentator. Bij de politie: een goede diender is niet perse een goede commissaris. Enzovoort, enzovoort, enzovoort.
