Nooit gedacht dat een eenvoudig onderwerp als ‘trouw’ zo’n stamp aan reacties op zou leveren.
En eigenlijk zijn ze voor een groot deel van een enorme treurigheid. De meeste mensen schreven me: ik ben het roerend  met u eens, maar ik durf dat nergens hardop te zeggen, bang voor ouderwets uitgemaakt te worden.
Jongens, in wat voor land leven we eigenlijk? Als je niet bij de zogenaamde social- generatie hoort, kent niemand je geluid. Al die fatsoenlijke, aardige mensen die er volop in Nederland wonen maar volledig ondergesneeuwd worden door de snelle internet- generatie. Daar moet toch langzamerhand iets aan gedaan worden. Wij (en dan bedoel ik journalisten, politici en opinion-leaders) zouden ons daar meer rekenschap van moeten geven. Dagelijks gebruikt slechts 1 miljoen mensen in Nederland twitter, dat is 1/17 e van de bevolking. 16 miljoen mensen dus niet, even voor de duidelijkheid.
Ook veel hoopgevende berichten zonden lezers me toe, zoals die van een dochter van een lezeres die samen met haar man hun dikbetaalde banen opgeven om voor vier jaar hulp te gaan verlenen in Papoea Nieuw Guinea. Onder het kopje: trouw aan hun geloof.Mooi dat zoiets ook nog bestaat.
Natuurlijk was er ook terechte kritiek.
Een lezeres schreef over haar zoon, die heerlijk woont, maar toch uit z’n huis moet omdat hij na twee jaar huurbescherming krijgt en de huisbaas dat niet wil. Dus oprotten maar.
Over mensen die fijne banen hebben, maar weg moeten, omdat ze flex- werker zijn. Dat bevordert de trouw ook niet.
En toen schoot mij  een grote ergernis te binnen van toen ik nog bij de omroep werkte. Het is heel moeilijk om goede redacteuren voor tv programma’s te krijgen. Ik zou zeggen, dat kun je elke dag zien.
Toch moeten die redacteuren er na twee jaar uit, omdat ze dan recht hebben op een vast contract. En dus worden ze en masse ontslagen en gaan de ww in. Hoe a-sociaal kan je met mensen om gaan? Zo gek dat ze iets anders zoeken, waar ze tenminste behoorlijk behandeld worden.
Duidelijk is dus dat ‘trouw’ van twee kanten moet komen. En je ziet op Schiphol wat er gebeurt als mensen die de hele dag zware koffers moeten sjouwen worden uitgebuit.
Voor 12,27 euro per uur komt Dick Benschop z’n bed niet uit, denk ik zo.
Dus ook hier zien we weer, het is nooit zwart/ wit, hoewel het natuurlijk makkelijk is om dat te denken. Nuances aanbrengen is nu eenmaal lastig en veel vermoeiender dan gewoon overal een oordeel over geven.
Hoewel ik met zo’n uitspraak ook weer voorzichtig moet zijn, als columnist.

Leuk als je deelt!