Belangrijke gebeurtenissen dompelen je onder in je eigen herinneringen en tonen je daarmee hoe snel de tijd gaat.
Toen de moeder van Charles werd gekroond, in 1953, had bij mij in de buurt niemand televisie. Maar de kroningsplechtigheid was indrukwekkend, zei iedereen, want je kon het zien in de Cineac. Dat was een bioscoop voor nieuws op film en dat werd dan eindeloos herhaald. De Cineac was veel goedkoper dan de bioscoop, dus ik met mijn moeder erheen. Ik woonde met de familie op een portiek in Den Haag, we hadden als enige in de straat telefoon omdat mijn vader een zaak had, en we waren nog nooit in het buitenland geweest. Mijn moeder en ik waren sprakeloos. Wat een weelde! Ik was ervan overtuigd dat ik het in kleur gezien had, maar het was gewoon zwart wit. Een gevoel van: een andere wereld, waar ik nooit bij zal horen.
Hoe anders keek ik afgelopen zaterdag. Gewoon, in m’n eigen huis. Tientallen camera’s en drones registreerden en ik werd heen en weer geslingerd tussen allerlei gevoelens.
Bijvoorbeeld kwaadheid, omdat er zoveel geld werd uitgegeven, in een land waar de mensen wel wat extra’s kunnen gebruiken. Ik was kort geleden nog in Londen en geschrokken van de enorme achteruitgang in welvaart. Niet natuurlijk in de buurten waar de mensen uit India, Rusland en het Midden Oosten hun tweede huizen hebben. Daar ziet het er allemaal spic en span uit. Maar zodra je iets buiten het centrum komt merk je dat het Verenigd Koninkrijk gewoon een arm land is.
Niet alleen woede, ook verbijstering. Ik herinner me 1989. De totale plechtigheid bleef ik er aan denken. Charles was nog getrouwd met Diana. Er werd een telefoongesprek van hem onderschept met Camilla. Daarin zei hij dat hij haar tampon wilde zijn. 1989, stel je even voor. Een toekomstig vorst!
Het spijt me, toen hij de kroon op z’n hoofd kreeg, kon ik niet anders denken dan: ’Nu is hij de Opper Tampon.’
Als ik dat al denk, hoe moet dat zijn voor die zonen, die hun vader op een dergelijke manier hun moeder hebben zien belazeren? Ik begrijp de emoties in die Koninklijke Familie wel.
En ik dacht ook: dit zou in Nederland niet kunnen. Een vorst bij ons moet zijn populariteit al inleveren omdat hij een vakantie door laat gaan terwijl iedereen thuis moet blijven. Moet je je voorstellen wat er gebeurd was als hij Maxima belazerd had en een tampon wilde zijn.
Eén ding staat vast: ze kunnen nog zulke mooie kleren aantrekken, voor duizenden euro’s hondjes op hun jurken laten borduren, maar ze zijn echt net zo gewoon als u en ik.