De medewerkers van Albert Heijn gaan geen naambordjes meer dragen vanwege de agressie in de winkels. Zou het helpen?
Bij de KLM doen ze dat al jaren niet meer, het enige voordeel volgens stewardessen is dat geile mannen hen niet kunnen opzoeken op Face Book.
Mijn vriendin staat in de rij bij de kassa. Het duurt eeuwig omdat er vooraan een discussie is. Een man heeft voor 100 euro boodschappen gekocht en wil nu het plastic tasje gratis. Kost 0,60 cent. De discussie met de caissière duurt eindeloos, dus mijn vriendin zegt op een gegeven moment: ’Zeg, ik heb hier gister voor 200 euro gekocht en ik moest ook m’n tasje betalen, hoor.’
Zij krijgt een vernietigende blik van de klant, die uiteindelijk betaalt. Maar dan wordt mijn vriendin buiten opgewacht. ’Vieze graftak(mijn vriendin is wat ouder), vuile pot, bemoei je met je eigen zaken!!’
‘Nou,’ zegt mijn vriendin, ‘iedereen moet voor een tasje betalen!’
‘Nee, ik moet natuurlijk betalen omdat ik Marokkaan ben, kutwijf, snap je dat dan niet?’
Zodra de racisme-kaart wordt getrokken, haakt mijn vriendin af.
Dit gedrag is niet verbonden aan minderheden. Ik ben bij de supermarkt, zoek blikjes tomatenpuree, die helemaal onderop het schap staan. Een mevrouw bekijkt iets boven mij, dus ik denk, ik pak dat blikje even snel weg. Een Gooische kakmadam: ’Gvd, sodemieter op, tyfuswijf, wat doe je daar beneden?’ en als ze m’n gezicht ziet:’ O ja, zo’n BN’er die denkt dat ze alles kan maken!!’
Zondag was ik bij de tentoonstelling van Breitner in Het Singer in Laren. Prachtige tentoonstelling trouwens, absoluut de moeite waard om heen te gaan. Maar ik heb me verbaasd over het gedrag van mensen. Het is natuurlijk rot als je in een rolstoel moet zitten, maar waarom dan je rolstoel zo pontificaal voor de schilderijen zetten dat niemand er meer bij kan? En dan hebben we het hier over de bovenlaag van Nederland.
Men zegt dat na corona iedereen agressiever is geworden.
Dat is het niet, denk ik. We leven in een wereld waar het gaat over ik, mij, en mezelf. Alles wordt ons onmiddellijk geleverd via de telefoon. We klikken weg wat ons niet bevalt. We zijn zo opgesloten in onze bubbel dat we niet meer weten hoe met anderen om te gaan. Het is een gevolg van de asociale media. Maar in landen als Frankrijk en Spanje zie je dit gedrag amper.
Dus zou toch dat verhaal waar zijn: te veel ratten in een kooi en ze bijten elkaar dood?
Gelukkig zie ik ook heel veel vriendelijke jongeren, dat biedt dan weer hoop.