Nogal raar om het vlak voor Kerst nog over Sinterklaas te hebben, maar de actualiteit dwingt er helaas toe.
Als tv kijker lijd je wat af: ik heb zeker acht keer de reportage van Powned voorbij zien komen die op Ameland gemaakt werd. Opnamen van een paar verslaggevers die, ja, wat precies wilden doen eigenlijk, op dat eiland? Niemand weet het, want alle acht keer werd de vraag niet gesteld. Waren er sociale misstanden, oorlog, opstanden, wat was er aan de hand? In het filmpje kwam het er voornamelijk op neer dat de eilanders de stommiteit begingen om de verslaggevers van de zijkant aan te rijden. Als dat niet was gebeurd had niemand dat filmpje laten zien. Zeker geen acht keer. En ik zag ook Mark Baanders, bij Renze zondagavond kersvers terug van een maand Bounty eiland, waar hij meedeed aan Expeditie Robinson, ook verslaggever bij Powned. Hij hield een pleidooi voor meer verdraagzaamheid ten opzichte van verslaggevers in de openbare ruimte.
Ik had me al enorm geërgerd aan dat gezeur over Ameland, maar na dat pleidooi kreeg ik pas echt de pest in.
Sunneklaas is een eeuwenoude traditie op Ameland. Huisjes worden op 4 en 5 december niet verhuurd, een hotelkamer krijgen kan niet, Air B en B is niet beschikbaar. Twee dagen per jaar worden niet-eilanders geweerd. De andere 363 zijn ze van harte welkom. Sunneklaas is een feest van de eilanders, waarbij ze geen pottenkijkers kunnen gebruiken. Het feest verbindt hen. Als je dan toch naar zo’n eiland gaat, op die dagen, ben je behoorlijk stom bezig en heb je blijkbaar geen respect voor eeuwenoude tradities. Baanders had gelijk met zijn pleidooi voor minder agressie in de openbare ruimte. Maar dat gold nou net niet voor Ameland, omdat Ameland op 4 en 5 december, elk jaar, al honderden jaren lang, Ameland voor de Amelanders is. En dus in die zin geen openbare ruimte.
Nou ja, Baanders had die pointe blijkbaar in de tropen gemist. Maar verder had hij natuurlijk wel een punt: vroeger werd je als journalist welkom geheten, tegenwoordig word je weggehoond. De vraag is in hoeverre journalisten dat er ook naar gemaakt hebben. Ik krijg vaak de indruk dat verslaggevers op weg worden gestuurd met een van te voren vaststaand resultaat: iedereen vindt het erg dat Wilders gewonnen heeft. En echt, als je goed zoekt vind je altijd mensen op straat met die mening. Wat dat betreft zijn die straatinterviews als informatiebron dus volslagen waardeloos.
En gezien de walgelijk partijdige verslaggeving van de npo kan ik me voorstellen dat mensen geen trek hebben in dat soort ‘journalisten’. Het heeft immers geen zin verslaggevers te woord te staan die toch al een mening hebben.