Wat is het grootste nieuws deze dagen?
De waterkwaliteit in de Seine. En of de triatlon kan doorgaan.
Als nieuwsjunk voel ik me in de steek gelaten. Sport beheerst ons leven, onze tv programma’s en onze gesprekken bij de printer. Dat Erdogan dreigt Israël aan te vallen, dat binnenkort de 18 miljoenste Nederlander eraan komt, dat de huizenmarkt nu echt aan het exploderen is: onbelangrijk, als het water in de Seine maar ok is.
In mijn herinnering had je altijd hordes vrouwen die als de sport zo in de belangstelling stond, lekker op een andere tv naar hun favoriete series gingen kijken. Maar ik heb het idee dat zulke vrouwen niet meer bestaan. Vriendinnen van mij zijn niet meer weg te slaan voor de tv als de Formule 1 wordt uitgezonden. Je mag ze dan ook niet bellen, want dan stoor je. Anderen gaan zelfs met de Oranjekaravaan mee naar Duitsland, weer anderen zitten uren voor tv naar golfwedstrijden te kijken.
Betekent dat nu dat ik definitief tot een ouderwets soort behoor?
Begrijp me goed, ik misgun niemand het plezier van naar sport kijken. Er ontstaan zelfs nieuwe wijsheden: ‘elke stap naar voren begint met mensen achter je ‘.Maar ik vind het allemaal zo hysterisch. Tsjonge jonge, de Spelen zijn al drie dagen bezig en we hebben nog geen medaille! Nou en, zou ik zeggen. Het gaat toch om de sport, om het genieten van elkaar, de internationale contacten, de levenslessen… Wat doen die medailles er nou toe?
De Olympische Spelen zijn natuurlijk een grote geldmachine, het kost allemaal vele miljoenen en iedereen blijft maar beweren dat die kosten door de publiciteit worden terug verdiend. Toen ik in april in Parijs was klaagde men al steen en been dat er geen hotel boekingen waren, dat de taxi’s minder werk hadden, dat er minder museumbezoek was. Worden dat soort dingen in de berekeningen meegenomen?
Ik geloof er niks van.
En de milieubeweging is ook weer selectief. Een meisje komt voor een judowedstrijd 14 uur vanuit Tahiti naar Parijs vliegen, ze ligt na 5 seconden uit de wedstrijd en gaat nu weer 14 uur terugvliegen. Zure pech voor het meisje, maar wel absurd natuurlijk. Die milieufreaks hoor je niet. Net als bij de kosten van de openingsceremonie, die verbluffend was maar saai en zo duur dat je er makkelijk een hele achterstandswijk in Parijs een jaar lang van had kunnen laten leven.
Kortom, ik ga lekker Netflixen met de gordijnen dicht vanwege de warmte.
Veel plezier allemaal met jullie sportwedstrijden, ik kom weer uit m’n hol als het allemaal voorbij is.