De afgelopen maanden heb ik in een aantal uitzendingen gezeten: ’Het Jaar Van’, op vrijdag of zaterdagavond op SBS. U heeft het waarschijnlijk niet gezien, er waren maar weinig kijkers. Toch leerde ik er een belangrijke levensles.
Het programma bestaat uit nieuwsfragmenten uit de geschiedenis en ja, daar zijn ze weer, Bekende Nederlanders mogen er hun herinneringen bij vertellen.
Dan zie ik mezelf ineens in 1983 als verslaggeefster van de grootste vredesdemonstratie ooit staan. 550.000 mensen kwamen naar Den Haag om tegen de kernwapens en daarmee de Russen de te demonstreren. Alle touringcars in Nederland waren verhuurd en wie de pech had in een van de laatst aankomenden te zitten, moest lopen van buiten de stad naar het Zuiderpark. Daar zou prinses Irene spreken, een sensatie. Heel bijzonder is, hoe dat soort beelden ook hele andere herinneringen bij je naar boven brengen. Ik moest ineens denken aan dat ik doodmoe thuiskwam en de buurman vroeg of ik een glaasje kwam drinken. Hij vertelde over zijn angst voor de Russen. Hij was echt bang dat ze zijn achtertuin in zouden komen. De buurman is inmiddels zeker twintig jaar dood en de Russen zijn nooit gekomen. Dus druk gemaakt voor niks. Doet me natuurlijk erg aan deze tijd denken, waar elke zichzelf respecterende militair weer wijst op het gevaar uit het Oosten.
Er zijn fragmenten waarvan je je afvraagt: waar hebben we ons toch over opgewonden?
Bijvoorbeeld 1978, invoering van de postcode. Een bedremmelde meneer van de Post realiseert zich dat de mensen nu ‘vier cijfers en twee letters extra op een brief moeten zetten’, en dat spijt hem zeer. Als ik ernaar kijk denk ik: man, je moest es weten hoeveel wachtwoorden en codes we tegenwoordig moeten onthouden. Dan zijn die vier cijfertjes van jou echt niet erg, hoor!
In 1982 startte het programma ‘Opsporing Verzocht’, dat ik ook nog een blauwe maandag presenteerde. Hoe er geprotesteerd werd!! Televisiemakers konden zich toch niet bezig gaan houden met opsporingswerk! Nu is er een goede samenwerking met het Ministerie van Justitie, worden de criminelen met beeld en al op de website gezet. Vroeger was het alleen de heer S, of mevrouw J.
Als je zo terugkijkt, denk ik: ’Rustig maar, het valt misschien veel meer mee dan je denkt, en trouwens, als er iets anders gebeurt kun je er toch niks aan veranderen.’
Dus eigenlijk: geniet van al het moois en positieve om je heen, dat er ook is, al is het soms heel klein. Want anders verpest je gewoon je eigen leven, en daar heb je er maar één van.