‘Nee he, toch niet weer?’ roepen mijn vriendinnen als ik naar een rommelmarkt ga, ’wat vind je daar toch aan, om langs die zooi te lopen?’
Goede vraag. Misschien wel omdat de hele maatschappij daar open en bloot ligt. Je ziet dingen die je moeder had, die je zelf hebt gehad en die je totaal was vergeten. Zo’n ijzeren doosje met gleuven, waarin je geld voor kleding, schoenen en huishouden kon sparen. Ineens zijn ze met tientallen op de rommelmarkten, dan zie je ze plotseling niet meer. Koffiemolens, draaischijftelefoons, wasborden, kortom: vervlogen tijden.
Afgelopen weekend was ik op een aantal rommelmarkten in Berlijn. Huizen van overleden mensen worden leeg gehaald en de inventaris op de markt verkocht. Je ziet hoe zuinig men was met dingen die voor hen belangrijk waren. Kranten uit een grijs verleden met op de voorpagina het vallen van de Muur, of het bezoek van Jack Kennedy.
Ook hoe smaken verschillen, net de echte maatschappij. Een meneer is erg geïnteresseerd in een 3 d portret van David Bowie. Een andere man staat er naar te kijken en zegt: ’Met 100 euro toe wil ik het nog niet hebben.’
Het leukste is natuurlijk als je Een Schat vindt. Dat gebeurt niet vaak, maar het is zo heerlijk om iets te kopen voor 5 euro waarvan je weet dat het zeker 300 waard is.
Afgelopen zondag gingen de Duitsers stemmen voor Europa. Denk niet dat ze anders zijn dan wij. ‘Die volgevreten politici presteren niks,’ hoorde ik veel en ‘nou ja, financieel zijn zij binnen en ik weet langzamerhand niet meer hoe ik m’n boodschappen moet betalen.’
Zelfde geluid als in Nederland.
Op een gegeven moment zit ik op een terrasje. Ik zie een vrouw met mooie benen, een leuke korte jurk en dan…. een baard. Ik blijf van schrik de man/vrouw aanstaren. Niemand besteedt verder aandacht aan hem/haar. Later valt mij een advertentie bord op waarop de Lidl personeel vraagt: M,w,d. Mann, Weib…d? Ach, divers. Volgens mij zijn de Duitsers veel verder in de acceptatie dan wij en dat is toch op z’n minst opvallend voor een land waar in de oorlog homoseksuelen net zo werden vermoord als joden en pas in de 90-tiger jaren homoseksualiteit officieel werd toegestaan. Tot die tijd kon je nog 20 jaar in de cel terechtkomen.
Berlijn ruikt naar het parfum van lindebloesem in dit seizoen. Voor mij staat de stad symbool voor een extreem veranderende wereld. Waar nu op de Kurfurstendam wordt gewinkeld bij Prada en Chanel, zag mijn vader in 1945 nog lijken aan lantaarns bungelen van opgehangen SS-ers.