Plotseling realiseerde ik me, dat ik het in deze column heel vaak heb gehad over allerlei soorten geestelijke pijn: liefdesverdriet, verlatingsangst, vrees om opgelicht te worden. Die pijnen kunnen enorme wonden slaan en jarenlang invloed op een leven hebben. Maar over echte lichamelijke pijn ging het bijna nooit.
De afgelopen weken heb ik meer lichamelijke pijn gehad dan in de rest van m’n leven. Ik wist niet, dat je zelfs braakneigingen van pijn kunt krijgen. Maar nu komt er iets opmerkelijks: lichamelijke pijn vergeet je blijkbaar ook weer heel snel.
Ik maakte interviews met soldaten die ptss hadden, met mensen die in een vernietigingskamp gezeten hadden, of met drughandelaren die in buitenlandse gevangenissen werden gemarteld. Ze trokken allemaal dezelfde conclusie: ik weet dat ik het meegemaakt heb, maar het lijkt alsof het een ander is overkomen.
Dus toen ik allerlei dingen opmerkte tijdens mijn pijnperiode, dacht ik: dat moet ik onthouden, want over een poosje weet ik het niet meer.
Gelukkig gaat het sinds mijn injectie tegen mijn hernia een stuk beter. En inderdaad, nog maar een week geleden was m’n make-up doen een enorme expeditie, en zie, dat ben ik bijna alweer vergeten.
Als ik nieuwe pillen kreeg, had ik de grootste moeite ze uit de strip te drukken. Geen spierkracht meer. Zouden farmaceuten daar wel eens bij stil staan?
Soms werd ik zo woest dat ik die pillen er niet uit kon drukken, dan gebruikte ik het laatste beetje kracht dat in me was, of zat te prutsen met een vork en dan schoot de pil geheid onder een tafel of een stoel, zodat ik er niet meer bij kon. Zou iemand daaraan denken als die strips gefabriceerd worden? Lijkt me wel belangrijk met een bevolking die meer en meer vergrijst.
En dan de bijsluiters. Die zijn gemaakt voor goed lezende kinderen van twaalf op het toppunt van hun leesvermogen. Ik durf te beweren dat geen enkele 50 plusser die bijsluiter zonder vergrootglas kan lezen.
Een belangrijke tip: als je nieuwe medicijnen krijgt van een specialist, check even bij je apotheek of die wel samen kunnen met de vorige die nog op je lijstje staan. Iedereen denkt dat de apotheek dat vanzelf doet, maar nee. Schoorvoetend wordt dan toegegeven dat ’die twee eigenlijk niet samen kunnen’.
Ik weet ook wel dat niemand zin heeft om zich hier mee bezig te houden, omdat pijn hebben toch altijd iets zwaks is. Maar ik heb nieuws voor jullie, we komen allemaal aan de beurt. En dan geldt: een gewaarschuwd mens telt voor twee.