‘Wat is er nou eigenlijk zo leuk aan jouw vak?’ wordt er vaak gevraagd en langzamerhand kom ik tot de conclusie dat er maar één antwoord mogelijk is: de afwisseling.
Neem nou deze week. Zoals u misschien heeft gelezen doe ik mee aan The Apprentice, een Amerikaans format waarbij mensen hun zakelijke kanten moeten tonen. Wordt uitgezonden in maart 2022.
Als je voor zoiets gevraagd wordt, denk je eerst natuurlijk ‘wat een eer’. Maar dan realiseer je je dat je geen idee hebt hoe het programma er uit gaat zien en wie er nog meer aan mee doen, omdat het hier nog niet eerder is uitgezonden. Dus soms moet je risico nemen. Zo werd ik ook gevraagd voor The Masked Singer, maar omdat het helemaal in het begin was weet niemand dat meer. Het was namelijk niet meteen het grote succes dat het nu is.
En omdat ik van risico’s nemen hou (ondernemerstrekje,hihi) heb ik dus ja gezegd op The Apprentice.
Zo zat ik van de week om 7.15 ’s morgens- het is niet allemaal glamour bij tv- te praten over de liefde met de 22 jarige die mij kwam halen. Er was veel file dus we konden alles doornemen. En elke keer ben ik dan weer verbaasd hoe er totaal geen verschillen zijn tussen mensen. Hij had liefdesverdriet en ik ook in zekere zin. Ik moet dan altijd denken aan de schrijver Montaigne, die ik moest lezen voor mijn studie Frans. In 1533 geboren, het kon niks zijn. Toen ik het las, begreep ik dat er sinds die tijd niets veranderd is en ook niet zal veranderen. Liefde, verdriet, geluk en ellende zijn altijd hetzelfde gebleven. Hoe handig jonge mensen ook met social media zijn.
Want dat is me deze week ook duidelijk geworden. Ik wist natuurlijk wel het belang van social media, maar wat die jongeren ermee doen is ongelooflijk. Veel te leren.
Afgelopen zaterdag was mij gevraagd voor de Wetenschappelijke Afdeling van 50+ een congres te leiden over pensioenen. Iedereen denkt dan meteen: ‘O, ingewikkeld,’ maar dat is het helemaal niet. 2000 miljard euro in kas en als het goed belegd wordt kunnen vele generaties ervan genieten. Wat wel raar is: pensioengerechtigden hebben niets over hun eigen geld te zeggen. Dat moet dus hoognodig veranderd worden.
Maar duidelijk is, dat de afwisseling in mijn vak me altijd zal blijven boeien. Ooit heb ik even gedacht dat ik nu zo oud was dat ik het allemaal wel wist. Dat is keihard afgestraft. En nu leer ik weer met volle teugen, elke dag. Wat een feest.