Wie talkshows kijkt om te weten wat er speelt in de maatschappij, zoals ik, kan daar meteen mee stoppen. Netflix vat in vier uur, in een bloedstollende serie, alles samen. Het gaat over ‘Adolescence’.
Ik zat gewoon bij mij thuis op de bank, vast genageld, en kon ik niet meer stoppen met kijken.
Het begint met een nogal overweldigende politie-inval bij een gewoon gezin. Je hebt meteen het idee: dit zijn normale mensen, niks mis mee. Een doorsnee wijk in Engeland, vader loodgieter, moeder huisvrouw, zoon en dochter. Iedereen slaapt ‘s morgens vroeg.
Het jongetje van dertien wordt verdacht van moord op een meisje.
Wat er volgt is een kijkje in de maatschappij en je weet: dit kan mij ook overkomen.
De politieagenten: ze nemen Jamie mee, weg van z’n vader en moeder. Hard huilend zit hij in de politieauto, terwijl een agent z’n plichten opleest en je ziet dat hij er niets van begrijpt. Ik betrapte me erop dat ik ineens tegen de tv zat te schreeuwen: ‘Klootzak, dat kind is dertien!’
De politieman die een zoon op school heeft bij Jamie, blijkt niets van de socials te snappen waar de leerlingen elkaar mee pesten en de zoon legt dat uit aan zijn vader die het onderzoek leidt. Meeste ouders hebben geen idee waar hun kinderen online mee bezig zijn. Een enorm sociaal probleem waar we alleen maar lacherig over praten. De invloed van Andrew Tate, die vrouwen behandelt als slavinnen, ontgaat de brave loodgieter, die ook nog niet in staat is werkelijk contact met z’n zoon te maken.
De meest shockerende scene wat mij betreft is, wanneer Jamie is opgesloten en een psychologe met hem probeert te praten. Zonder enige warmte of menselijkheid.
Het is nu drie dagen later en ik ben er nog mee bezig, hoe komt dat?
Het is voornamelijk de krankzinnige angst dat je weet dat jou dit ook kan overkomen. Een misverstand, een samenloop van omstandigheden, tegenslag, het is veel dichterbij en realistischer dan een oorlog tegen Rusland.
Maar het meest bijzondere is de manier waarop deze serie in beeld is gebracht. Ze hebben een hele aflevering gefilmd in één camerashot, dat wil zeggen alles real time en de spanning die het oplevert om dat zo te maken voel je door het scherm heen. Er zijn speciale decors gebouwd om snel van de ene naar de andere locatie te kunnen overgaan.
En daar zitten we dan, met onze survival pakketten, water op voorraad en radio op batterij, maar het gevaar zit heel ergens anders. Vlakbij: in je buurt, op je school, in je gezin, gewoon in je telefoon.