Wie mij verteld zou hebben, dat een prikkende elleboog in je zij uiteindelijk zou leiden tot een van de meest bijzondere ontmoetingen in m’n leven, had ik niet geloofd.
Het ging zo. Ik zat economy op een vlucht naar Zuid Afrika. Voor mij is dat te doen, ik ben 1.65 lang. Maar naast me zat een man van bijna twee meter met bijbehorende lange armen en benen. Bij elke beweging raakte hij me ongewild aan, prikte met die lange armen in m’n zij, en zo ontstond een gesprek. Hij bleek een arts te zijn die een paar maanden met een groepje dokters in Zuid Afrika ging werken. In dat groepje zat ook de vrouw van Mpho Tutu, de dochter van de bekende aartsbisschop. En zo werd ik een paar weken later uitgenodigd op haar verjaardag in Kaapstad.
Mijn vriend Peter, die jaren verslaggever was tijdens de overgang van Apartheid naar de nieuwe samenleving, ging mee. Tot onze verrassing kwam bisschop Tutu plotseling binnen. Wij hadden dat niet verwacht, want hij was toen al een beetje krikkemikkig.
Het was bijzonder om te zien hoe blij die twee waren elkaar op de verjaardag te treffen. Hun gesprek ging verder alsof het nooit gestopt was, terwijl ze elkaar al jaren niet meer gezien hadden.
In mij gebeurde er iets merkwaardigs. Jullie zullen begrijpen dat ik in m’n leven heel wat beroemde en bekende mensen ben tegen gekomen. Maar toen ik bisschop Tutu daar plotseling in levende lijve zag, broos, maar nog steeds met die enorme uitstraling, gebeurde er iets met me dat me nog nooit eerder was overkomen. Ik schoot helemaal vol, kon geen woord meer uitbrengen. Alle beelden raasden in m’n hoofd voorbij: Tutu dansend toen hij hoorde dat Mandela vrij kwam, Tutu met de arm om Mandela heen op dat grote plein propvol mensen toen Mandela net bevrijd was, Tutu met Winnie Mandela: het knalde door m’n hoofd en ik realiseerde me dat ik tegenover iemand stond die met een glimlach de wereld veranderd had. En hij zat daar gewoon in een stoel een taartje te eten.
Ik vond het bijzonder dat zijn dochter in Nederland woonde, hoewel ik me toen nog niet de droevige reden realiseerde. Twee vrouwen trouwen wilde de kerk in Zuid Afrika niet. Tutu was onmiddellijk solidair met z’n dochter en zei dat hij zich precies zo tegen de kerk zou verzetten als hij tegen Apartheid had gedaan. ’Ik kan geen God aanbidden die homohater is,’zei hij.
Super principieel, maar altijd met een glimlach. Wat een mooi mens.