Dat verhaal, gisteren in deze krant, van Suzanne die helemaal gelukkig is in Toscane begrijp ik wel.
Toevallig ben ik nu ook in Italie en van buschauffeurs tot en met obers, iedereen geeft je het gevoel dat je de enige klant bent waar ze al dagen op zitten te wachten. Een warm bad, en eigenlijk zo makkelijk: je verplaatst je in een ander, leeft even mee en kijk, de wereld ziet er meteen al anders uit.
Nederlanders snakken naar dit soort medemenselijkheid. Wij zijn langzamerhand een beetje de weg aan het kwijt raken. Het gaat natuurlijk helemaal niet alleen om geld verdienen in het leven. Ja, het is fijn als je je rekeningen kunt betalen, maar als je in de wedloop vergeet te leven, dan mis je natuurlijk wel het een en ander.
Sommigen denken van het leven te genieten door zich onder te dompelen in drank en drugs. Met name Nederlandse jongeren hebben een naam. In Knokke, Salou, Majorca.
Je schaamt je af en toe rot om te zeggen dat je Nederlander bent en nee, ik gebruik geen drugs. O niet? Met een blik van: dat zal wel.
Suzanne legt de vinger op de zere plek: leef in het hier en nu en geniet van de eenvoudige dingen. Een eigen gemaakte olijfolie, of gewoon met z’n allen zitten op het gras en gezellig kletsen.
Fantastisch dat een 27 jarige vrouw je zo’n belangrijke levensles kan leren.
Probleem is natuurlijk dat we niet met z’n allen in Toscane kunnen gaan wonen. Dus we zullen het dichter bij huis moeten zoeken, onze geluksmomenten.
Iemand zei ooit tegen mij dat je het echte geluk niet kunt kopen, en dat klopt. Kijk maar eens naar wat er gebeurt om je heen, een zonsondergang, een vogel die mooi zingt, een vriend of vriendin die iets liefs zegt. Zulke dingen zijn letterlijk onbetaalbaar. Dit zeg ik vooral tegen de mensen die misschien dit jaar geen geld hadden om op vakantie te gaan. Niet alleen het dagelijks leven is veel duurder geworden, ook vluchten, hotelkamers, alles. En met name ouderen voelen zich in de vakantie tijd meer alleen, omdat iedereen weg is. Maar toch: het geluk zit in jezelf, probeer het er ook uit te halen.
Of ga eens even extra langs bij iemand die misschien moeilijk buiten komt. De oplossingen zijn eigenlijk zo eenvoudig. Even je verplaatsen in een ander, hoe moeilijk kan het zijn?
Dat is toch iets wat we onderweg verloren hebben, en wat met name de christelijke traditie ons leerde: kijk om naar de ander.
Veel mensen maken zich druk om oorlogsdreiging of problemen op de beurs. Ik vertel geen nieuws als je daar als individu weinig aan kunt veranderen. Een extra pleidooi om van de kleine dingen te genieten.
