Dat was me het weekje wel, met Glennis Grace in de gevangenis, Lil Kleine’s tweede aanklacht vanwege mishandeling, en daar stonden natuurlijk nog Mark Overmars, een PVDA en een VOLT politicus en een aantal Voice-mensen in de wacht. In feite gaat het allemaal over wangedrag. Mensen die de hele dag horen dat ze geweldig zijn: ’Wat kunt u mooi zingen’ (Glennis Grace, waar) wat ben je een goede rapper (Lil Kleine ,waar) wat bent u een fantastische technische directeur voor Ajax (Overmars, ook waar) krijgen het idee dat ze boven de wet staan. Wij zijn geweldig, dus wij hoeven ons aan niemand te storen, wij zijn onaantastbaar, wij hebben schijt aan de maatschappij.
Maar de maatschappij is een samen-leving en dat betekent dat wat of wie je ook bent, je altijd met andere mensen rekening moet houden, hoe lastig dat ook is.
In het geval van Glennis Grace: haar zoon van 15 werd in de supermarkt gevraagd zijn electronische sigaret uit te doen. Als hij dat gewoon gedaan had, was er nu geen drama. Waarom weiger je dat verzoek en hoe kom je als moeder erbij tien mensen op te trommelen om de boel in elkaar te gaan slaan? Wat is er mis gegaan in dat hoofd?
Het lijkt wel of er in Nederland geen achttien miljoen mensen wonen, maar achttien miljoen koningen, die zich allemaal ver boven de wet verheven voelen.
Dat de echte Koning daar ook bij hoort, neem ik hem nog het minst kwalijk: zijn familie is eeuwenlang gewend geweest écht boven de wet te staan, dus als dan tegen het volk gezegd wordt jullie mogen niet reizen, begrijp ik best dat hij denkt: dat geldt niet voor mij.
Het treurige van dit verhaal is dat juist de meeste Nederlanders fatsoenlijk zijn, niet op Twitter zitten, gewoon naar hun werk gaan en proberen het goede te doen. Het zou fijn zijn als zij hun stem verhieven, maar dat doen ze niet, daar zijn ze te netjes voor.
Patsgedrag herken je meteen. Er wordt gesnauwd tegen bedienend personeel, men misdraagt zich in restaurants (hoezo mag ik mijn baby niet in de keuken verschonen, echt gebeurd) en men heeft een grote mond.
Langzamerhand kun je toch wel spreken van een ongelooflijk maatschappelijk probleem.
Leuk dat mevrouw Bergkamp, onze Kamervoorzitter, geen onbetamelijke woorden meer wil in ons Parlement, maar ik ben bang dat er meer nodig is om dat voorbeeld te verbeteren. En een Rijkscommissaris voor ongewenst gedrag lijkt me al helemaal zinloos. Klinkt als Oostblok.