Kreeg ik een mailtje van een BNN/VARA-medewerkster dat een programma van Sonja herhaald zou worden uit 1989 waar ik in zat.
Eenendertig jaar geleden! Ik zie mezelf zitten: ben naar de verkeerde kapper geweest, blijkbaar, en schrik van het feit dat bijna de helft van de mensen die aan het programma meededen al zijn overleden.
Het was een discussie over tv-programma’s maken. We wisten dat ergens in het najaar ‘de commerciëlen’ zouden beginnen. RTL-Véronique en misschien TV10, van Joop van den Ende.
Wat ik niet wist toen ik aan de discussie deelnam, was dat ik in oktober van dat jaar het openingsprogramma van RTL-Véronique zou presenteren.
Dat ik tien jaar met veel plezier voor de commerciëlen zou werken.
Ik zie Hans Sleeuwenhoek zitten, mijn lieve collega van Hier en Nu, een actualiteitenrubriek van de NCRV. Na de uitzending gingen we wel eens een glas drinken in Amsterdam. En dit klinkt heel antiek: rond een uur of twee kwam er dan een krantenjongen het café in met de nieuwste Telegraaf. Hans kocht er een voor me, gaf de krant aan mij en vroeg: ’is t interessant wat erin staat?’ Ik zei: ’ja, hoezo?’
‘Je leest em op z’n kop!’ zei hij lachend.
Ik zie Cees Grimbergen voorbij komen. Een jongetje nog. Kees Driehuis doet een duit in het discussiezakje. Hij is er ook al niet meer. Jacques d’Ancona, die later een belangrijke rol bij van den Ende zou vervullen, merkt op dat ‘als de commerciëlen komen, iemand als Joop van den Ende ‘heus wel goed met programma’s maken bezig zal zijn’.
Of daar zat Mary Michon, programmamaakster bij de IKON, maar ze speelde ook in de musicals van Jos Brink en hielp me aan het begin van m’n carrière door me een column te laten schrijven voor Hervormd Nederland, een weekblad dat al jaren ter ziele is.
Ik zit gebroederlijk naast Paul Witteman, ik werk dan nog voor de AVRO, de publieke. Dat ik later dus naar de commerciëlen overstapte hebben ze me niet vergeven.
En Boudewijn Buch, ook niet meer onder ons. Altijd enthousiast in de discussie. Later zou ik voor de serie ‘seks, de stand van zaken’, de eerste documentaire serie over de seksindustrie in Nederland, uitgebreid met zijn broer Menno te maken krijgen, die inmiddels ook al overleden is.
Zo’n programma toont weer eens de betrekkelijkheid van het leven. Waar maakten we ons toch allemaal druk om?
Vooral als je weet hoe sommige van die levens tragisch zijn geëindigd, in een rolstoel of een te lang ziekenhuisbed.
Ergens in juni komt er weer een Sonja. Heel benieuwd of die ook zo veel verdrietige, vrolijke en sentimentele herinneringen oproept.
3 juni 2020