Al vijftig jaar lang draag ik een bril en het idee dat ik hem ergens zou verliezen, behoorde echt tot de onmogelijkheden. Nooit gebeurd ook. Tot corona. Want nu moet je een kapje op in de winkels, dan beslaat je bril en zet je em dus op je hoofd, want je ziet geen barst. Dan loop je naar buiten, waar het giet van de regen. Regenkapje op. Bril onmerkbaar naar achter geschoven, op de grond, nooit teruggevonden. Fijn van internet: er zijn allerlei sites waar je kunt zoeken naar verloren spullen. En dan pas realiseer je je hoeveel mensen hun bril kwijtraken, niet normaal. Echt duizenden, en echt overal. Niet alleen in de trein, waar ze naast de kabinetsstukken liggen, maar in de bioscoop, in de supermarkt en in de fietsenstalling.
Ander neveneffect: mensen bestellen heel veel online. Prachtig, maar zelfs de kleinste voorwerpen komen in enorme kartonnen dozen. Gevolg: een ongelooflijke bende bij de ondergrondse vuilcontainers, want die zijn voortdurend vol. Als je al hebt lopen sjouwen met zes vuilniszakken, kan ik me voorstellen dat je dat niet een, twee, drie weer mee naar huis neemt. In mijn visie kan zo’n vuilophaaldienst best vooraf bedenken dat bijvoorbeeld na 5 december er extra dozen en verpakkingen in de container gaan, dus waarom moet dat vuil tot 7 december blijven liggen, kan de planning dan niet aangepast worden, je weet immers al een jaar van tevoren dat 5 december Sinterklaas is?
Veel mensen zijn ook weer aan het klussen geslagen. Stonden er bij de vorige lock-down urenlange rijen voor de Gemeentelijke vuilophaaldienst, omdat blijkbaar heel Nederland zolders aan het opruimen was, nu heeft de rij zich verplaatst naar de doe-het-zelf winkels. Iedereen die wel eens geklust heeft weet dat het nooit in één keer goed gaat. Steeds kom je thuis met de verkeerde maat schroef, ring, dop of plug. Het schept een band, want je weet precies wie er aan het klussen zijn: je ziet steeds dezelfde mensen. Die ook komen om hun spullen weer te ruilen omdat ze het verkeerde hadden meegenomen.
Uiteindelijk denk ik dat het neveneffect van corona het grootst is bij alleenstaande mensen. Als al je afspraken uit je agenda gehaald worden omdat ‘vanwege de corona maatregelen’ het werk niet door kan gaan, is het heel lastig om op korte termijn nieuwe afspraken te maken. Nederland is een samenleving van agenda’s, en de meeste afspraken liggen lang van tevoren vast, dus spontaan uitgenodigd worden te komen eten is een uitzondering.
Merkwaardig genoeg bleek uit onderzoek onder jongeren dat voor sommigen corona ook positieve effecten had: er was meer aandacht van de ouders en meer tijd om met hobby’s bezig te zijn.