Ooit vertrok ik als verslaggever naar Sicilië om maffia rechtszaken te verslaan. Ik interviewde hoofdofficier van Justitie Rocco Chinicci. Hij werd op een voor ons Nederlanders absurde manier beveiligd. Onze camera werd uit elkaar geschroefd, we werden tot op het bot gefouilleerd. Chinicci zat in een soort bunker.
‘Waarom heeft u dit allemaal over voor uw vak?’ vroeg ik, want hij had een manier bedacht om de maffia te bestrijden.
‘We kunnen Het Kwaad niet laten overwinnen,’ zei hij eenvoudig.
Drie weken later zat er een bom onder zijn auto en werd hij op slag gedood. Het vriendelijke pizza-restaurantje waar ik na afloop van het interview ging eten, werd door twee schutters met automatische geweren bezocht. Zij maaiden iedereen neer.
Ik sprak er vaak over met mijn Italiaanse vrienden. Wij kenden dat helemaal niet in Nederland, maffia, vertelde ik. Het was in de negentiger jaren van de vorige eeuw, nog maar dertig jaar geleden. Zij waren eraan gewend, maar namen zich voor het niet meer te pikken. Er kwam een enorme anti-maffia beweging op gang, die uiteindelijk, dankzij dappere rechters, officieren van justitie en politiemensen een kopje kleiner gemaakt werd.
Inmiddels leven wij ook in een maffialand. Maar wij hebben nog de naïeve politie van de vijftiger jaren, politici die denken dat het wel meevalt, burgers die nog steeds beweren:’ dit gebeurt niet in Nederland.’
Wakker worden, lijkt me.
Ik begrijp dat fruitbedrijf de Groot uit Brabant niet vaak in het nieuws wil komen. Ach, het is ook Brabant dus is het niet zo urgent als wat er in het westen gebeurt (dit is sarcastisch bedoeld). Zij vonden in hun fruitlading cocaïne en deden aangifte bij de politie. Gevolg: huizen van medewerkers in brand, bedreigingen, noem maar op. Vijftien aanslagen maar liefst. En wie verklaart zich solidair met dit dappere bedrijf, dat zegt nooit aan afpersers te zullen betalen?
Hoe kan het dat een lijst van medewerkers van dat bedrijf, bekend bij het ministerie van justitie, in handen van criminelen komt?
Wordt het niet eens tijd dat wij een les gaan leren bij de Italianen? Hoe hebben zij dit aangepakt, wat hebben ze bereikt en hoe doe je dat? Niet door bloemen neer te leggen bij de plek van de aanslag en vervolgens gewoon weer door te gaan met waar je mee bezig was.
Wij zullen ons moeten realiseren dat we allemaal verantwoordelijkheid hebben. De mensen die drugs gebruiken, maar ook mensen die zich steeds meer op een glijdende schaal begeven, onder het motto: moet kunnen. We moeten opstaan en zeggen: Het Kan Niet. Alleen samen krijgen we de maffia eronder.