Het is interessant dat je door een dagelijkse wandeling steeds meer inzicht krijgt op hoe de maatschappij verandert. Ik loop elke dag hetzelfde rondje, op een pad van ongeveer anderhalve meter breed. Dat betekent dat je met z’n tweeen naast elkaar kunt lopen, maar dat als twee mensen je tegemoet komen je niet naast elkaar kunt blijven. Dus trek ik me rustig achter m’n metgezel terug. De mensen die je tegemoet komen blijven breeduit lopen. Ineens kreeg ik de pest in. Nou gaan zij maar een keer opzij. Dus niet. Ze blijven gewoon stug doorlopen, alsof je er niet bent. Fietsers knallen vanachter tegen je aan: ’Ga opzij, stom wijf.’ Even gecheckt bij andere wandelaars: ze hebben allemaal diezelfde ervaring.

Op de radio hoorde ik iemand zeggen dat ‘het systeem het weer gewonnen had van de menselijkheid’. Zo gek is dat niet, want waar zien wij in deze tijd nog mensen? Op Zoom, als  ingeblikte sardines, in de supermarkt waar mensen achteruit deizen als je dichter dan anderhalve meter bij ze komt, maar niet in het openbaar vervoer, restaurants, cafés.

Ineens moest ik denken aan de definitie van een ‘mensch’. Wat was ook weer een mensch?

Het kan zowel een man als een vrouw zijn. Een persoon waarbij (ik heb de definitie van internet) ‘verantwoordelijkheidsgevoel versmolten is met mededogen, waarbij de persoonlijke behoeften worden beperkt door de persoonlijke behoeften van andere mensen. Een mensch handelt vanuit zelfbeheersing en nederigheid.’ Nou, dat zijn  twee woorden waar al bijna niemand de betekenis meer van weet.

En toch, ik dacht: als we weer eens probeerden te leven als menschen, dan zou de toeslagenaffaire niet hebben plaats gevonden. Dan hadden die bouwvakkers van de week die container niet pal voor het uitzicht gezet van de oude mevrouw die op sterven lag, zodat ze haar laatste dagen met uitzicht op een container moest slijten. Dan had iemand de ouders van Ashli Babbitt, de vrouw die doodgeschoten werd tijdens de bestorming van het Capitool gewaarschuwd en hadden die het niet via de tv hoeven horen. Want menselijkheid geldt ook voor hen waar je het niet mee eens bent.

Dat lijkt me wel heerlijk aan narcist zijn, zoals Trump, dat je je nooit bezighoudt met anderen, maar uitsluitend met jezelf. En dat de anderen ook alleen maar schuld hebben, jij doet nooit iets fout. Maar ja, ik ben anders opgevoed hè, en lang geleden, dus dat krijg je allemaal niet meer uit het systeem. Toch ben ik ervan overtuigd dat als we met meer inlevingsvermogen voor anderen zouden handelen, de wereld er veel aangenamer uit zou zien.

13 januari 2021

Leuk als je deelt!