Vorige week meegedaan aan Chateau Meiland VIPS. Niet zomaar natuurlijk: in alle oorlogsgeweld is het een heerlijk ontspannend programma, vind ik. Hoe fantastisch is het niet, om terwijl iedereen in de wereld elkaar afmaakt, je gewoon op te winden omdat je met een hamer op je vingers hebt geslagen terwijl je een schilderijtje ophing? Of om woest te worden over een tak die je niet uit de weg krijgt? Nog nooit zoveel uiteenlopende reacties gehad. Drie soorten:1. wat een te gek programma, leuk! 2.Er was helemaal niks aan.3. ik kijk nooit tv. Toch 1,2 miljoen kijkers.
Iedereen wilde weten hoe het nou echt was in Code Rosé, het pension van de familie Meiland te Noordwijk. Ik zal heel eerlijk zijn. Ik heb toch al aardig wat opnames achter de rug in mijn leven, maar ik heb echt nog nooit meegemaakt dat mensen totaal niet veranderen als de camera aangaat. Dat is wel zo bij de Meilandjes, ze zijn volkomen zichzelf. En van het begin tot het eind perfecte gastheren en -vrouwen. Mooi ingericht, heerlijke bedden. Als ik in het pension aankom en ze weten van mijn hernia (de opnamen zijn al even geleden) krijg ik een kamer waarvoor ik de trap niet op hoef. De avond van de uitzending staat er een kist rosé wijn voor mijn deur thuis. Uiteraard Meiland rosé, dat dan weer wel, maar aardig dat ze er aan denken.
Helaas worden de Meilands het slachtoffer van een veel voorkomend misverstand in Hilversum. Ze denken daar dat als je leuk bent in een realityshow, je ook wel kunt interviewen. Het wil maar niet doordringen, dat interviewen echt een vak is. Je moet je voorbereiden, je verdiepen in je gasten en niet alleen een eerste vraag bedenken, maar als er een antwoord komt, daarop reageren.
Je ziet nu langzamerhand de Meilands daarvan de dupe worden.
Gasten die misschien uit zichzelf niet zo veel durven vertellen, maar heel interessant zijn, komen niet verder dan dat ze wat buitenkant laten zien. Dat is jammer en een gemiste kans.
Alle respect voor de Meilands, hard werkende middenstanders. Als de opnamen afgelopen zijn en ik nog even terugkom in het pension omdat mijn auto er nog niet is, staat de hele familie te stofzuigen, want die avond komen er weer nieuwe gasten.
Fijn om in deze tijd te zien dat mensen handen uit de mouwen steken geen schande vinden. Dat ze zich er met hart en ziel ingooien. En ja, natuurlijk ook veel last hebben van jaloezie, omdat iedereen altijd denkt dat geld verdienen vanzelf gaat. En dat is niet zo.