Het is lang geleden dat ik voor het eerst in de Verenigde Staten was. Wat een indrukwekkend land. Niet alleen door de grootte. Ook omdat het heel anders was dan je uit films begreep. We hebben hier niet in de gaten hoe onze indrukken van Amerika enorm door films beïnvloed worden. Ofwel het lijkt daar het Wilde Westen, of de gevaarlijke grote stad, of we zien hysterische campainers, maar de waarheid ligt natuurlijk in het midden.
Ik zal nooit vergeten dat ik ergens in Arizona in een hotelletje zat en de café-eigenaar steeds naar buiten keek.
‘Waar kijkt u alsmaar naar?’ vroeg ik. Het bleek dat zijn buurvrouw altijd om zes uur thuiskwam en ze was er nog niet, dus hij maakte zich ongerust. Dat is ook Amerika.
Voor mij als jonge vrouw waren de VS het land van de enorme kansen, want vrouwen werkten er net als mannen en je had het idee dat je precies zo veel kansen kreeg.
Vorig jaar maakte ik een van mijn laatste cruises. Ik mocht mee met Peter die lezingen gaf over Afrika. Op een gegeven moment kom ik de halfronde bar binnen. Aan de ene kant twee mannen, aan de andere kant een echtpaar. Ze zitten ordinair tegen elkaar te schreeuwen. Blijkt dat de ene kant voor Trump is en de andere kant Democraat. Zo verdeeld kende ik Amerika niet, afschuwelijk.
Ooit werkte ik vijf jaar voor Amerikanen, bij Universal Studio’s die het programma Catherine produceerden. Nooit merkte je toen iets van tegenstellingen, iedereen was gewoon Amerikaan. Daarom was de tekst van Biden zo goed: het gaat niet om rode of blauwe staten, maar om de verenigde staten.
Ik ken mensen die enorm blij zijn dat Biden gewonnen heeft. Ik durf nog niet blij te zijn, ik hou m’n hart vast. We moeten nog tot 20 januari 2021.
Veronderstel dat het allemaal doorgaat en Kamala Harris wordt echt vicepresident. Ongelooflijk dat ze dat heeft gepresteerd. Toch ben ik met het verheugen op vrouwelijke kandidaten voorzichtig geworden. Toen Theresa May prime minister werd in Engeland was ik ook blij, maar uiteindelijk is het allemaal niet zo goed afgelopen. Kamala lijkt me een harde dame, ik zou haar niet graag als aanklager tegenover me hebben. Wat ze zei over haar ouders, die als immigranten naar Amerika kwamen en alle kansen hadden gekregen, maakte indruk. Dat je het goed kunt doen met je vrouwelijke manier van verbinden tussen bevolkingsgroepen bewijst Jacinda Ardern van Nieuw-Zeeland. Maar ja, daar gaat het om bijna 5 miljoen mensen. In de VS leven 330 miljoen mensen, dat is andere koek. Laten we hopen dat het allemaal goed afloopt en dat Kamala Harris inderdaad de eerste vrouwelijke, gekleurde vicepresident wordt. Een mijlpaal.
11 november 2020