Wie wil zien hoe een stad eruit ziet als de Olympische Spelen eraan komen, moet dezer dagen maar eens naar Parijs gaan. Het verkeer is daar normaal gesproken al geen pretje, maar nu heb ik toch regelmatig 20 minuten over 200 meter gedaan. Ja, ik weet het, ik kon beter gaan lopen, maar dat gaat nog niet top met die hernia.
Franse taxi chauffeurs staan bekend om hun getoeter, hun woedeaanvallen en hun temperament, maar na maanden verkeerschaos hebben zij het bijltje erbij neergegooid en zitten ze als brave jongetjes rustig achter het stuur..
‘Wie plannen er toch op zo’n gemeentehuis?’ vragen ze zich vermoeid af. ’Een of andere gek die het verkeer vanachter z’n bureaustoel op google bekijkt, maar nog nooit de situatie ter plekke heeft gezien. Die zou weten dat een stadsbus hier drie keer moet steken om de bocht te maken.’
Overal wordt er getimmerd, geschilderd, gezaagd. Grote delen van de straat zijn afgezet met schermen, veel straten zijn smaller.
Vanuit een Uber kun je rustig alles bekijken, zoals de reconstructie van de Notre Dame, niet te geloven dat ze die in 1163 gebouwd hebben zonder computers, aluminiumconstructies en kranen.
Overal ook slogans op grote doeken: ‘laat de gijzelaars vrij’ en ‘Vrede Nu in Gaza.’
‘Ik word gek van die JO’ (spreek uit: Zjee O, Jeux Olympiques -Olympische Spelen) zucht de taxichauffeur.’ Wie zei dat een stad wel vaart bij die Spelen? Rekenen ze de klerezooi vooraf dan ook mee? Ik rijd de helft minder ritten bijvoorbeeld!’
Niks zo lekker toch om een paar dagen in Parijs te zijn. Ik was er met mooi weer. De Tulpenbomen in wit en paars staken prachtig af tegen de knalblauwe lucht, in de winkels waren de voorjaarscollecties uitgebreid te bewonderen.
Heerlijk die slingbacks ( schoenen met open hak) van de zomer, ik kan daar zo gelukkig van worden, fijn een paar gekocht met een ouderwets queenie hakje, versierd met spijkers. Met het idee dat het uit Parijs komt natuurlijk nog meer bijzonder. Zo jammer dat ik net ontdekte dat er van dat merk ook een winkel in Amsterdam is.
‘Het lijkt wel stilte voor de storm,’ zuchten de winkeliers in Parijs,’ we hebben nog maar weinig toeristen gezien, wachten ze allemaal tot de JO?’
Nou, ik heb in elk geval genoten. Met als hoogtepunt het enige toetje dat ik lekker vind:’iles flottantes,’ bij hotel Terminus Nord, vlak voordat ik weer terugtrein naar Nederland.
Ook een voordeel van deze tijd: het is met Eurostar maar 3,5 uur rijden en dan sta je midden in de stad. Ik herinner me nog dat ik er soms met mijn vader in de auto 7 uur over deed.