De tijden veranderen. Ik herinner me jaren dat ik minstens een of twee keer per seizoen een reportage maakte over gokverslaving. Treurige verhalen over mensen die ’s morgens de deur uit gingen naar hun werk, zogenaamd, om vervolgens de hele dag aan de één-armige bandiet te trekken. In de hoop veel geld te verdienen. Qua treurigheid was Las Vegas een dieptepunt: dames die met een kartonnen beker met klein geld tussen hun benen al dat geld vergokten. Zalen vol van die dames. Gokken is voor mij altijd iets ongelooflijks doms geweest. Hoe kun je geld waar je hard voor gewerkt hebt in zo’n machine gooien?
Duizenden gezinnen kwamen door gokverslavingen in de problemen. Bij de politie hoorde ik vaak: ja, aan lager wal geraakt, gokverslaving.
Er zijn nog steeds veel probleemspelers in Nederland. In 2018 maar liefst 80.000. Van wie we het weten.
In 1982 al vond de WHO, de Wereld Gezondheidsorganisatie, dat gokverslaving een ziekte was en als zodanig behandeld moest worden.
Gokverslaving leidde tot allerlei vormen van criminaliteit. Snelle berovingen, winkelovervallen. Maar vooral tot verscheurde gezinnen, veel verdriet en ellende.
De laatste tijd zie ik geen reportages meer. Omdat de zware criminaliteit het ongetwijfeld heeft overgenomen, zeker in Nederland. Kijk maar naar het bedrijf de Groot, dat drugs in hun lading vond, aangifte deed en nu wordt bedreigd. Verschillende huizen van medewerkers zijn al in de brand gestoken. Daar kan een eenvoudige gokverslaafde natuurlijk nooit tegen op.
Recent is dan de reclame op televisie voor gokken vrij gegeven en word je er dus mee dood gegooid. Je hoeft helemaal niet meer te doen of je naar je werk gaat: je kunt gewoon op je telefoon je hele maandsalaris vergokken.
En nu is Holland Casino een campagne gestart met Elly Lust.’ Leef spannend, niet roekeloos.’
Dat is net zoiets als dat je tegen een alcoholist zegt: hier heb je een fles wijn, maar niet helemaal opdrinken hoor.
Mooi verhaal, van Holland Casino’s, dat ze een betrouwbaar iemand op de gevaren laten wijzen (Elly dus). Maar toen ik de reclame voor het eerst zag, dacht ik alleen maar: hoe kan iemand die jaren voor de politie gewerkt heeft en dus weet wat een ellende gokverslaving aanricht, met zo’n reclame meedoen? Geld gebrek? Maar maak dan toch reclame voor tandpasta of zoiets, niet hiervoor!
We hebben het alsmaar over de normen die vervagen. Dit is ook zo’n voorbeeld. Ik had toch nooit kunnen voorspellen dat een gewaardeerd ex-politiemedewerker zich zou lenen voor dit soort reclame. Blijf er ver van Elly, je bent er te goed voor!