Het was gisteren Internationale Vrouwendag, maar er is de laatste jaren niet zo weinig aandacht aan besteed. Dat komt, alles is in twee weken totaal veranderd. Ga je je druk maken over Vrouwendag als je geen idee hebt hoe je de 2,50 euro per liter benzine gaat betalen? Of als je gasrekening door het dak knalt, of als je bezig bent vluchtelingen te huisvesten? Nee, natuurlijk.
Omdat ik ervan overtuigd ben dat wij kunnen leren van de geschiedenis, dacht ik dat het misschien tijd was voor de rubriek: ’Oma vertelt’.
Ik woonde zo’n veertig jaar geleden in de toen net opgeleverde Bijlmermeer. Wij wisten dat er iets heel erg mis was in de maatschappij. Vrouwen werkten niet buiten de deur, deden voornamelijk het huishouden en konden echt geen carrière maken. Ik zat in een ‘praatgroep’ met onder anderen Liesbeth den Uyl. Als ik nu bedenk waar we het over hadden, schiet ik in de lach. Onze mannen wilden niet stofzuigen. Belangrijkste vraag: hoe krijg je ze zo ver.
Als ik nu mannen achter de kinderwagen zie lopen, ben ik nog steeds ontroerd. Vroeger was een man een mietje als hij dat deed.
Er werkten geen vrouwen bij de omroep. Alleen de dames van de kantine en een verloren kracht bij de boekhouding, maar in de top zaten geen vrouwen. Een eigen zaak was voor de meesten van ons niet te realiseren. Welke bank zou ons een lening willen geven?
Als je dit allemaal leest, denk je: dus geen problemen meer in het Nederland van nu.
Maar toch, er is nog een restje waar tegen gevochten moet worden.
Ooit van feminicide gehoord? Dat zijn vrouwen die door hun partner of hun ex vermoord worden. Denk niet dat het een klein probleempje is: het gebeurt bijna wekelijks. Mannen hebben er nog steeds moeite mee als een vrouw hen niet meer wil. Of seks weigert: dat is voor de heren blijkbaar niet te verkroppen.
1 op de 8 vrouwen is slachtoffer van verkrachting. En zij vinden het nog steeds moeilijk om aangifte te doen.
De verschillen in salaris tussen mannen en vrouwen bestaan nog steeds.
Wat ik een eye-opener vond: Lego deed onderzoek. 72% van de jongens zijn bang uitgelachen te worden als ze met meisjesspeelgoed in de weer gaan. Gaat er blijkbaar nog steeds iets mis in de opvoeding.
Maar al met al hebben we grote stappen voorwaarts gemaakt. We kunnen met trots bij gisteren stilstaan. En hopelijk volgend jaar is de oorlog voorbij en kunnen we er weer vol onze aandacht aan geven.