De tijd van ‘Vadertje Staat’ is voorbij. Vertrouwen in de Staat, dat hadden we vroeger, maar dat is niet meer. Vertrouwen in ondernemers die goed voor hun klanten zorgen? Dat gaat ook langzaam maar zeker voorbij.
Kijk, klant worden en daarna gebombardeerd met mails, dat is geen punt. Maar een probleem oplossen? Dan zijn ze niet thuis en dat kan ontaarden in een gevecht.
Vorige week wilde ik mijn ABN/AMRO rekening opheffen. Ongelooflijk wat zo’n bankrekening tegenwoordig kost. Ik ging dus online, vroeg het ophef-document aan, verstuurde het en kreeg instructies om het online te ondertekenen. Ik heb het zeker tien keer geprobeerd, maar het lukte me niet. Gelukkig heeft ABN nog een service-telefoonnummer, dus dat belde ik. 25 minuten aan de lijn gehangen, met de overigens vriendelijke, medewerker maar ook hij wist geen oplossing. Om gillend gek te worden. En nu niet miespelen dat ik ouder ben en niks van computers begrijp, want dat valt reuze mee.
Een vriend van mij heeft een parkeerapp van Yellow Brick, oftewel de ANWB. Hij parkeert in Amsterdam, toetst zijn app in en gaat een half uurtje weg. Als hij terugkomt en zijn parkeeractie wil beëindigen, zegt zijn telefoon: ’transactie niet geladen.’ Hij baalt, want veronderstel dat die auto van parkeerbeheer is langs geweest, dan gaat dat een dikke boete kosten. Maar wie schetst zijn verbazing als hij de eindafrekening van Yellow Brick krijgt en er… 52 euro van zijn rekening wordt afgeschreven voor een half uur parkeren. Wat is er gebeurd? De app is toch gestart en heeft gewoon de hele dag gelopen.
Hij heeft alles en iedereen gemaild, geappt, gebeld en er gebeurt niets, laat staan dat hij z’n geld terug krijgt. En deze man is advocaat, dus die laat zich niet makkelijk met een kluitje in het riet sturen.
Goed, jullie zeggen misschien: dat heb je bij oude mensen. Dus een vriendin van mij, die zich met een bepaalde code moet aanmelden voor een buurtapp, komt er niet in. Wat doet ze? Wat geadviseerd wordt: ga naar de Openbare Bibliotheek, daar kunnen ze je gratis en voor niets helpen. Nou, mooi niet. Ze prutsen bijna een uur en zeggen dan: ’Ja, wij weten het ook niet.’
Van de week dacht ik ineens: we hebben het alsmaar over eenzaamheid onder ouderen, maar zou dit niet een hele grote oorzaak kunnen zijn? Er wordt je onrecht aangedaan, maar je kunt nergens klagen, je recht halen of iets organiseren, omdat in de virtuele wereld alles ongrijpbaar is.
Het kan niet anders, dan dat dit jongeren ook overkomt, maar ouderen zijn bang meteen uitgelachen te worden. Ze zijn niet van deze tijd hè, en dat is, naast alle onterechte kosten die je maakt, het ergste dat je kan overkomen.