In tijden van oorlog draait de geruchtenmachine op volle sterkte. Velen vinden deze tijd erger dan oorlog, daarover zo meer.

In ieder geval, door de hulp van een paar supervriendelijke KLM-ers heb ik een vervroegde thuisreis kunnen maken vanuit Kaapstad. Blij toe, ook daar alle restaurants, zwembaden en bioskopen dicht en komende week zelfs een lockdown. Het begon al in het vliegtuig met die geruchtenmachine. Zegt mijn buurman: ‘Nee, hoor, taxi’s zijn er niet meer op Schiphol’. Ik dacht meteen, dat zal wel meevallen. En gelukkig  stond er een hele rij. Tot mijn verbazing trof ik een Nederlandse taxichauffeur. Het zijn meestal Irakezen of Indiers.
‘Ik heb zes uur op dit ritje moeten wachten,’ zegt hij, ‘dus u bent meteen ook mijn laatste klant voor vandaag.’ Echt veel klandizie is er dus niet.

Wel leuk dat mensen oprecht blij zijn dat je terug bent, en het is weer als altijd: degenen van wie je het had verwacht, daar hoor je niks van.
Bijzonder hoe ik het stadje waar ik al zo lang woon aantref. Het lijkt wel of de vogels harder zingen dan normaal. Maar dan realiseer ik me dat er helemaal geen vliegtuiglawaai is. En als je daar even aandacht aan schenkt, is dat een verademing. Het kan nog wel jaren duren voor er weer zo’n vliegtuigloze tijd komt, dus nu even extra genieten. Ik ruik ook ineens allerlei bloemen langs de kant van de weg, meestal wordt die geur natuurlijk overstemd door de uitlaatgassen.
En er viel me iets heel raars op.
Omdat ik nu echt als een oude dame thuis moet zitten zie ik dingen die ik nooit zie. Er worden overal wasmachines bezorgd. Wat zou dat zijn? Iets waar mensen aan toe komen nu ze thuis moeten werken? Echt waar, gisteren drie in de buurt, vandaag weer twee.

Tsja, maandagavond hebben ze dus aangekondigd dat dit tot 1 juni gaat duren. Eerst alle respect waarop deze regering de zaken aanpakt. Maar lang voor 1 juni heb ik echt alle boeken uit, alle kasten opgeruimd, de tuin zeventig keer geharkt, alle muziek geluisterd, wat ga ik in Godsnaam nog meer doen? Netflixen, nieuwskijken… dat benauwd me allemaal wel.

Een oude tante van mij, die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt, zei: ’Dit is veel moeilijker. Toen wist je wie de vijand was, nu kan hij overal zijn.’
Vanmorgen moest ik m’n vuilnis wegbrengen in zo’n persoonlijk afgesloten omgeving die je met een tag open maakt. Een roestvrijstalen klep moet je daarna dicht doen. Getver, zeiden ze niet dat de virussen daar drie dagen op blijven zitten? Ontsmettende gel, zeep, doekjes, help!

25 maart 2020

Leuk als je deelt!