Langzamerhand komen de pychologen, de psychotherapeuten en de psychiaters aan het woord over de invloed van Corona op het menselijk brein. De vraag is of de volgende ervaring iets met corona te maken heeft.
Je hebt van die momenten dat je een beetje in de put zit, dat je een oppeppertje nodig hebt of dat je gewoon je zinnen wil verzetten.
Meestal neem ik mijn toevlucht dan tot winkelen. In Baarn is zo’n woonwarenhuis waar ik altijd blij van word. Ze hebben er niet alleen maffe gadgets, maar ook de nieuwste meubelen, lampen, badkamers en keukens. Je vindt er altijd wel iets, het gebeurt maar weinig dat ik zonder iets te kopen de winkel verlaat. En ik word er vrolijk van, zo’n mooi ingerichte winkel die met smaak laat zien wat er in het komende seizoen te koop zal zijn op al die verschillende gebieden.
Dus van de week naar mijn favoriete shop. Ik liep erin. Verplicht winkelwagentje natuurlijk, keurig ontsmet. Maar wel zo’n wagentje dat een mank wiel heeft, zodat je als een gek loopt te sjorren. Ik zag werkelijk niets dat ik wilde hebben. Helemaal niets, de winkel stond me ineens een beetje tegen. Wat is dit?
‘Ik heb al zoveel rommel thuis,’ dacht ik, ’door de rijen bij de GAD heb ik nog niet opgeruimd, misschien dat eerst maar doen.’
Check bij m’n vriendinnen. Ze hebben allemaal hetzelfde. Ook niet naar kledingwinkels. Waarom zou je? Waarvoor heb je kleding nodig? Je kan niet naar het theater, de bioscoop, het restaurant!
Bewezen depressie-killer: nieuwe bra met mooi bijpassend slipje. Onderzoek heeft uitgewezen dat vrouwen ondergoed kopen als troost. Werkt in deze tijd ook niet, laat u maar.
Zat ik gistermorgen bij WNL. Kom ik Afshin Ellian tegen, onze mede-columnist. Ik vraag hem of dit voor mannen ook geldt.
‘Nou,’ zegt hij, ‘ ik wilde van de week twee nieuwe overhemden kopen, maar ik dacht: waarvoor? Ik zit toch maar thuis achter m’n scherm, dus ja, wat mij betreft geldt het ook,
Ik heb die overhemden niet gekocht.’
Dan constateren we meteen dat dit een ramp is voor de winkels. Dat we dit misschien bij onszelf signaleren, maar dat we toch moeten oproepen om spullen te blijven kopen omdat anders de economie nog verder instort.
Maar waar zou het vandaan komen. Is het een soort uitgestelde rouw, generen we ons om
geld uit te geven terwijl het nergens voor nodig is? Of is nu definitief de tijd van consuminderen aangebroken?
Het vreemde is, dat ik in mijn lange leven nog nooit zoiets bij mezelf heb waargenomen. Benieuwd wat de deskundigen hiervan vinden. Ik hoop niet dat ik opgesloten moet worden.
13 mei 2020