Eindeloze reclames op de radio voor ‘Het Jaar van Fortuyn’, een dramaserie waarin de hoofdrolspelers nog leven, een lastige periode uit de Nederlandse geschiedenis: met enige scepsis ging ik aflevering 1 van de serie dan maar bekijken.
En ik was blij verrast. Goed gedaan, alle hoofdpersonen mooi gespeeld, goed gemonteerd, creatief in beeld gebracht.
Het voerde mij natuurlijk terug naar die spannende, bijzondere tijd.
De eerste keer dat ik Pim Fortuyn ontmoette was bij Harry Mens. Uiteraard, zou ik bijna zeggen, want Harry geloofde vanaf moment 1 in Pim. Ik was een beetje beducht voor hem. Hij zei en deed rare dingen.
Voordat de uitzending begon zaten we wat losjes te kletsen. Toen zei Fortuyn ineens tegen mij, een minuut voor de opname: ’Doe jij het ook wel eens met vrouwen?’
Omdat ik het een bespottelijke vraag vond antwoordde ik: ’Elke dag, hoezo?’
Inmiddels liep het begintunetje van het programma. En wat zegt Pim tegen Harry in de uitzending: ‘Hey Harry, ik heb groot nieuws, Catherine is lesbisch.’
Ik was daar niet van gecharmeerd en omdat het een opname was, kon het er gelukkig uit gemonteerd worden.
Een paar weken later kwam ik Fortuyn tegen op een feestje.
‘Zeg, je weet natuurlijk dat ik minister-president word, en nu leek het me een goed idee als jij dan fractievoorzitter wordt van mijn partij.’
Omdat toen al die partij bestond uit een kruiwagen vol springende kikkers leek het me beter dat niet te doen.
Toch bracht Fortuyn nieuw leven in Den Haag, dat ook toen al stoffig was en geen relatie had met de werkelijkheid.
Als ik politici sprak van andere partijen, zeiden ze allemaal dat Fortuyn een tijdelijke vlaag was, die vanzelf over zou gaan. Hoe erg kun je je tegenstander onderschatten?
Op een gegeven moment had ik Ad Melkert voor een interview in de uitzending. Dat was nog voor de heftige confrontatie die hij later met Fortuyn had. Ik was ondersteboven van het feit dat iemand zo slecht kon communiceren voor een massamedium en bood de PVDA aan hem te trainen. Maar dat was niet nodig, zeiden ze, het ging hartstikke goed.
We weten allemaal hoe dat afliep: in een debat met Fortuyn een paar weken later, vast en zeker de komende afleveringen te zien in de serie, werd Melkert politiek in mootjes gehakt. Eerlijk gezegd denk ik dat nergens zo duidelijk werd hoe de PVDA niets meer met de samenleving te maken had en werd de neergang van de Partij voor eeuwig ingezet, tot op de dag van vandaag.
inhoud hier