Al veel eerder had ik over dit onderwerp willen schrijven, maar er was steeds geen echte aanleiding. Maar nu, na alle Kerstfeestjes en Nieuwjaarsborrels, moest het er maar eens van komen.
Het is natuurlijk omdat ik in de buurt van Het Gooi woon, maar ze zijn vast in de rest van Nederland ook te vinden. Vrouwen die rijke vaders hebben, getrouwd zijn met een rijke man maar zelf nog nooit gewerkt hebben. En veel geld uitgeven als iets vanzelfsprekends zien.
Vrouwen die gaan studeren, niet om met hun talenten de samenleving te verbeteren, maar om er zeker van te zijn dat ze in elk geval een academisch gevormde echtgenoot vinden. Je gelooft het toch gewoon niet, het is vandaag al drie dagen 2024.
Op die feestjes krijg je dan dus dit soort gesprekken. Ik: ‘ik moet naar een première in Amsterdam, weet jij misschien ergens een goedkope parkeerplaats vlakbij het theater zodat ik niet helemaal als een verzopen kat aankom?’ Antwoord: ’Dan neem je toch gewoon een taxi?’ Kost van mij uit 180 euro retour.
Of deze:’Vluchten naar Spanje zijn vol en duur, hoe los jij dat op?’ Antwoord: ’Oh, ik heb altijd wel een vrindje die met z’n private jet die kant uitgaat.’
Ligt dat nou aan mij, ik word daar een beetje misselijk van.
Ik ken een paar echtscheidingsadvocaten in Het Gooi. Steeds als ze iets vertellen moet ik checken: is dit echt waar? Na deze feestdagen draaien ze weer op volle toeren. Eén vertelde me dat 10.000 euro per maand heel gewoon is om te eisen van de aanstaande ex. Als de opmerking wordt gemaakt dat andere mensen daar bijna een jaar van moeten leven, zegt de vrouw: ’ja, maar ik moet natuurlijk wel elke week naar de kapper en elke drie weken naar de nagelstylist en de pedicure.’ Als de advocaat suggereert dat het misschien iets minder kan, zegt de vrouw: ’Dan krijgt hij z’n kinderen niet meer te zien.’
Uiteindelijk worden ze het eens op 9500 euro oer maand en elk jaar de nieuwste Louis Vuitton handtas (1500 euro).
Ik snap wel dat het moeilijk leven is in een maatschappij waar sommigen naar de voedselbank moeten en anderen het de gewoonste zaak van de wereld vinden, om, zonder ooit een nuttige bijdrage aan de maatschappij te hebben geleverd, drie keer per week in een sjiek restaurant te eten.
Niet dat ik voor echt nivellering ben, maar ietsje normaler kan ook wel, toch?