Van de week kwam er een cameraploeg bij mij thuis van RTV-Noord Holland. Een even eenvoudig als interessant format: mogen we in jouw plakboeken kijken en wil je daar dan iets bij vertellen?
Nou zijn er eeuwen voorbij gegaan dat ik mijn plakboeken niet zie. En ik bezit er twintig, allemaal zorgvuldig door mijn moeder samengesteld, dus zo eenvoudig is het ook nog niet. Maar goed, je moet zo’n gesprekje toch een beetje voorbereiden, dus voor ik het wist was ik ondergedompeld in herinneringen.
Daar zie ik een foto van de eerste keer dat ik op tv was. Het klassieke voorbeeld: een collega werd ziek, of ik het even over kon nemen? Ik zat toen in de verslaggeverij. Gauw naar huis gebeld, naar m’n man, kun je even een foto nemen. Hij dus strak bij de tv. Nog in zwart wit, dus dan weten jullie meteen hoe lang geleden het is.
Niet voorbereid op presenteren, dat zie je zo. Een slonzige trui, met een streep overdwars. Zou niemand mij toen verteld hebben dat dat twee keer zo breed maakt? Nou ja, de mannelijke collega’s die ik toen had letten al helemaal niet op dat soort dingen. Haar zit vreselijk. Staat misschien leuk op locatie, maar kan echt niet in een studio.
Vervolgens presenteerde ik een paar keer achter elkaar. Op een feestje voegde een collega van de VARA mij toe: ’Keyl, hou op met presenteren, je kunt er niks van.’ Even voor alle duidelijkheid: de 5 uur show, Catherine en al die andere programma’s moesten nog komen.
Les: trek je niks aan van wat conculega’s van je vinden. Ga je eigen weg.
Robert Jan de Boer, de maker van het programma ‘Iconen’ van RTVNH ondervraagt me rustig. Ik sla het plakboek open over mijn Hier en Nu tijd en toevalligerwijs zie ik ineens dat ik het draaiboek met presentatieteksten van die eerste uitzending heb bewaard.
En daar staat het echt, de intro-tekst van die nieuwsuitzending uit 1977:
“Vanavond in Hier en Nu: fraude bij de gemeentelijke sociale dienst in Rotterdam, kinderen vergiftigd door vaatwasmiddelen en .. corruptie bij de Amsterdamse politie.”
Dat vond ik nou het krankzinnigste nieuws van de laatste week. Dat een presentatietekst van 43 jaar geleden zo weer gebruikt had kunnen worden voor een uitzending van vandaag.
Niets veranderd, hoe triest is dat?
Nou ja, deze week zou er zeker een aandacht voor het Corona-virus zijn, want dat is wel totaal nieuw. Hoewel… hoe lang zijn we al gewaarschuwd dat dit eraan zat te komen?
Als de cameraploeg weg is, was ik voor de zevende keer die dag m’n handen, minstens 20 seconden, anders heeft het geen zin.
25 februari 2020
Geef een reactie