Nee, ik ga geen pleidooi houden voor wie dan ook. Niet voor de Palestijnen en niet voor de Israëliërs. Vanuit het aloude principe: waar er twee vechten hebben er twee schuld. Wel opvallend dat allerlei mensen die nog nooit in de regio geweest zijn en niets van de geschiedenis weten  wel hun oordeel snel klaar hebben. Met dank aan de intellectuele voorhoede in Leiden.

Altijd fijn als er dan weer vrouwen zijn die zich niet met politiek bemoeien en  een groot aantal initiatieven laten zien in Israël waar Palestijnen en Israëliërs prettig samenwerken.

Ik las het boek van Joanne Nihom, die in Israël woont. ‘Over Grenzen’ heet het boek en het maakt melding van allerlei samenwerkingsvormen.

Zo is er in Jaffa het Ranakoor. Ze zijn joods, moslim en christen.

Eén van de islamitische vrouwen vertelt dat ze eigenlijk een hekel aan het leger had, maar dat een andere vrouw uit het koor kinderen in het leger heeft en dat ze er nu heel anders tegen aan kijkt.

Of er is  een Israëlische verpleegster die uit het buitenland te horen krijgt dat Israël een apartheidsstaat is. Ze is woest, want ze werkt in een ziekenhuis en ziet dat moslims, bedoeïenen, druzen en joden daar op precies dezelfde manier worden behandeld.

Er is ook een soda-stream fabriek in de Negev, waar Bedoeïenen, Palestijnen en Joden vreedzaam samenwerken.

Ik citeer: ’Het bedrijf staat voor: wij zijn allemaal gelijk’ en ‘bij ons bestaan geen conflicten’ en dat dragen ze wereldwijd uit. Om te zorgen voor optimale werkomstandigheden is er een synagoge en zijn er vier gebedsruimten voor zowel mannelijke als vrouwelijke Islamitische werknemers.’ En: ’In de lijn van de voortdurende inspanningen om zoveel mogelijk mensen deel uit te laten maken van het werkproces, is een tweetalige kinderopvang geopend. In het Ivriet en het Arabisch spelen kinderen dagelijks samen om zo hopelijk de volgende generatie van vrede en verdraagzaamheid te worden.’

Nou, dat is natuurlijk waar het over gaat, over verbinding tussen bevolkingsgroepen.

Iedereen is het er over eens: als er ooit vrede zou komen zou het Midden-Oosten een vruchtbare, vrolijke streek kunnen worden, waar Israëlisch en Palestijnen rustig samenleven, met respect voor elkaar. Het was mogelijk in Ierland met de IRA, in Spanje met de ETA, waarom niet daar?

De Israëliërs hebben al verdragen met de Verenigde Arabische Emiraten, Egypte en Jordanië (hoor je ook niks over in de media) en ze zijn dus op de goede weg. Laten we vooral het einddoel voor ogen houden: vrede.

27 mei 2021

Leuk als je deelt!