We leven precies vijftig jaar na ‘Baas in eigen Buik’ en nog zijn we het niet. Van de week is weer besloten dat vrouwen die naar een abortuskliniek gaan steun moeten krijgen van een buddy omdat ze anders worden lastiggevallen door christelijke groeperingen.
Even vooraf een paar dingen. Hoe vreemd het ook moge klinken: ik ben niet voor abortus. Natuurlijk ga je in principe nieuw leven niet vernietigen. Het lijkt me vreselijk om een abortus te moeten ondergaan en dus lijkt het me duidelijk dat vrouwen die dat willen zoiets niet voor de lol doen. En ik ben niet tegen christenen. In allerlei media heb ik gepleit voor meer aandacht tegen hun onderdrukking. Als er tientallen christenen vermoord worden in Sri Lanka hoor je niemand. Christendom is een prachtig geloof, waar verdraagzaamheid met een grote V geschreven wordt.
Maar nu de werkelijkheid.
Er zijn vele redenen te noemen waarom vrouwen een abortus willen. Je zal maar op je vijftiende aangerand zijn. Als je het kind laat komen staat je leven op z’n kop. Je zal maar al vier kinderen hebben. Dan is je gezin echt compleet. Je zal maar weten dat als je een bevalling ondergaat je zelf overlijdt. Of er is gewoon geen geld om een kind op te voeden.
Zo kan ik nog wel twintig redenen bedenken. Niemand gaat mijns inziens naar een abortuskliniek als een gezellig uitstapje.
Waarom gaan die fanatieke christenen daar dan staan? Ze maken het de vrouwen, die toch al in een enorme stress zitten, bepaald niet makkelijker. Waar ik helemaal kotsmisselijk van werd is dat iemand uit zo’n groepering het lef had te vertellen dat ze ’wel drie vrouwen had doen besluiten de abortus niet door te laten gaan.’ Waar bemoei je je in Godsnaam mee?
Ik mag toch hopen dat degene die dat besloot onmiddellijk naar een andere kliniek is gerend om zo van gezeur af te zijn.
Af en toe word ik zo depressief van de vooruitgang die we maken. Vijftig jaar na ‘Baas in eigen buik’, in 2020, hebben we als vrouwen nog steeds niet de zeggenschap over ons eigen lichaam.
O nee sorry, er is toch vooruitgang: vroeger waren het de mannen die het ons verboden, nu zijn het kleine, onverdraagzame, christelijke groeperingen. Eén troost: 72% van de Nederlanders heeft niets tegen abortus.
Het kan niet zo zijn dat abortus wordt gebruikt als een soort voorbehoedsmiddel. Maar er kunnen nu eenmaal dwingende redenen zijn om een zwangerschap niet door te laten gaan.
Respecteer dat dan, het is al ellendig genoeg.
4 maart 2020