Vandaag eens een optimistische column, daar hebben we behoefte aan in deze c-tijd.

Soms vinden we dat Nederland bij van alles achterloopt en dat is misschien af en toe zo, maar we moeten ook met plezier constateren dat andere dingen weer heel goed gaan.

Kijk naar hoe wij vrouwen zijn doorgedrongen in  het onderwijs. Meer dan 80% onderwijsgevende vrouwen bij het lager onderwijs. Dit jaar evenveel vrouwelijke als mannelijke afgestudeerden bij het universitair onderwijs. Bij de rechtsspraak is meer dan de helft van de rechters vrouw. En in de medische zorg zitten meer vrouwen in de leiding van ziekenhuizen en zijn meer vrouwen arts dan mannen. We doen  het dus geweldig, geen twijfel aan. Sommige gemeenten betalen vrouwelijke werkneemsters zelfs meer dan mannelijke. Dat hoeft van mij nou ook weer niet, we waren toch voor gelijkheid, maar goed, tussenregeling zullen we maar zeggen. Ik herinner me de tijd dat er 2% vrouwelijke commissarissen waren bij ondernemingen. Nu is dat bijna 30%. Nog even en we hebben niks meer om voor te vechten. Nou… niet te snel.

Als je dan naar andere landen en hun mentaliteit kijkt, dan leven wij hier in een paradijs.

Wij kunnen ons niet voorstellen dat onze premier over vrouwen zegt;’Grab them by the pussy’, grijp ze van onderen, zoals Trump ooit deed. Niemand zou het geloven van Rutte. Ook niet als hij zou zeggen dat vrouwen het best tot hun recht komen in de keuken, of als moeder, zoals Erdogan laatst beweerde. In Polen gaan ze weer helemaal terug naar de jaren vijftig. De abortuswetgeving staat onder druk, en gendergelijkheid ook, allemaal vanwege dat c woord dat ik eigenlijk niet wil noemen. Onder Bolsanaro in Brazilie is het aantal vermoorde en verkrachte vrouwen met tientallen procenten toegenomen. Overigens is er overal meer verkrachting en geweld tegen vrouwen door c. Orban in Hongarije heeft door de c- crisis de macht kunnen grijpen en vindt gendergelijkheid maar onzin.

Als we wakker worden uit de c-nachtmerrie, wat is er dan allemaal gebeurd, wat we nu niet in de gaten hebben omdat we elke dag bezig zijn met de gevallen te tellen?

Eén ding is zeker: in Nederland hoeven we misschien alleen nog te werken aan het feit dat te veel vrouwen uitsluitend financieel afhankelijk zijn van hun man, want dat is hier nog een dingetje. Als zelfs hoger opgeleide vrouwen scheiden kunnen ze nog steeds niet zelfstandig doorleven omdat ze afhankelijk zijn van het inkomen van hun man. Nou, dat is dan het project voor de komende jaren. Maar verder mogen we toch best tevreden zijn en blij of heb ik nu last van Nederlandse zelfingenomenheid?

29 oktober 2020

Leuk als je deelt!