Vandaag verschijnt het laatste geheime dagboek van Hendrik Groen, ‘Opgewekt naad de eindstreep’ en morgen wordt het besproken in de Vijf Uur show. Ik heb nu al zijn dagboeken gelezen en het is

Vandaag eens een optimistische column, daar hebben we behoefte aan in deze c-tijd. Soms vinden we dat Nederland bij van alles achterloopt en dat is misschien af en toe zo, maar we moeten

Eergisteren keek ik naar Nieuwsuur waarin verslagen te zien waren van het werk van een vrouwelijke boa, een vrouwelijke verzorgende en een mannelijke trambestuurder. Eigenlijk wilde ik onmiddellijk weg uit dit land. Verschrikkelijk,

Terwijl ik deze column schrijf moet de persconferentie nog komen. Dus misschien is het niet waar dat de horeca twee weken dicht gaat. Maar laten we er eens uitgaan van wel. Het zal

Vijf jaar lang presenteerde ik dagelijks een talkshow waarbij het publiek een belangrijke rol speelde. Soms wilde ik wel met iemand afstemmen hoe ik het  deed, maar er was niemand, nog niet trouwens,

Ja, ik weet, dit is geen gezellig onderwerp. Maar vorige week is een vriend van mij, die ik al dertig jaar kende, overleden. Eerlijk gezegd is het nog steeds niet helemaal tot me

Jaren geleden las ik eens in New York een verhaal in een krant over hoe moeilijk het was voor zelfstandige vrouwen in die stad om een partner te vinden. Vrouwen die hun eigen

Plotseling realiseer je je: spontaan leven is moeilijker geworden. Een van mijn vrienden is portretschilder en hij liet zich ontvallen dat hij nooit in het Haags Gemeentemuseum was geweest. Nou ben ik toevallig

Eigenlijk geloof ik niet in toeval. Dus toen ik door het Ministerie van Justitie gevraagd werd een webinar te presenteren over fraude, en een van mijn vriendinnen belde om te vertellen hoe ze

Dat is natuurlijk een opmerkelijke ervaring, side-kick zijn bij een programma dat je zelf 25 jaar geleden voor het laatst hebt gepresenteerd. Sommige mensen vragen me: waarom wil je toch altijd nog werken?