Tijdens de Kerstdagen realiseerde ik me weer eens hoe fijn het is als vrouw in Nederland te leven.
Eerst was daar het bericht dat de Taliban in Afghanistan vrouwen verbiedt voor hulporganisaties te werken. Hoezo? Ze houden zich niet aan de kledingvoorschriften. Dat betekent dat je hoofddoek niet strak genoeg zit. De mededeling kwam nadat al was verordonneerd dat het hoger onderwijs werd opgeschort voor vrouwelijke studenten. Mijn bloed kookt als ik zulke dingen lees, en neem van mij aan, ook dat van de Afghaanse vrouwen.
Gelukkig reageerden de meeste hulporganisaties met: dan kappen we er mee, zonder vrouwen kunnen we het niet.
Een paar maanden geleden schreef ik hier over de dood van Mahsa Amini, het Iraanse meisje dat zich volgens de politie niet kuis genoeg kleedde (ook hoofddoek niet strak genoeg) en werd doodgemarteld.
De vrouwen bepalen nu in Iran dat het afgelopen moet zijn. Zij zijn de kracht achter de opstanden, al meer dan 100 dagen. Moedige vrouwen, die het niet meer pikken om onderdrukt te worden. Bizar trouwens, dat in Iran en Afghanistan de vrouwen van hun hoofddoek af willen, terwijl hier gestreden wordt om een hoofddoek te dragen, bijvoorbeeld bij de politie en in het onderwijs.
Gelukkig las ik bij mijn collega Afshin Ellian dat er nu eindelijk een club is die zich internationaal heeft georganiseerd en strijdt voor solidariteit met een vrij Iran.
Ik heb veertien dagen rond gelopen in dat land, maar mijn hersens zijn te democratisch gevormd. Ik snap niet dat een clubje oude mannen met prostaatproblemen een heel volk kan onderdrukken, en dan met name de vrouwen. Hebben die mannen dan zo’n minderwaardigheidsprobleem dat ze zich door macht over vrouwen weer een beetje goed voelen? Waarom moorden die ayatollahs aan een stuk door? Die uit de stad Qum hebben zelfs gezegd dat er niet hard genoeg opgetreden kan worden en dat demonstranten vingers en tenen afgesneden moeten worden. Ook in de koran wordt over medemenselijkheid gesproken, maar je zou het niet zeggen.
De vrouw en dochter van Ali Daei, een beroemde voetballer uit Iran, werden op weg naar Dubai uit het vliegtuig gehaald en ondervraagd. U raadt het al: Daei steunde de protesten. Eerder werden twee zaken van Daei door de overheid gesloten.
Wat een walgelijke regimes. Wat een afgrijselijk mannelijk machtsvertoon.
Hoe kan het toch dat zulke regimes zo lang in het zadel blijven? Ik heb in Iran niemand ontmoet die blij was met de ayatollahs en ze zitten er nog steeds. Mijn Europese hersenen kunnen dat gewoon niet bevatten.