Drie maanden geleden zat ik voor het eerst van mijn leven in een zwembad op de 25ste verdieping van een Bangkoks hotel. Wie had kunnen denken dat een aardbeving van 1000 kilometer verderop dat zwembad leeg zou schudden? Ik niet, daar heb je echt fantasie voor nodig. Maar het gebeurde van de week wél met een aantal hoge zwembaden in Bangkok.
Ik stond in november ook aan de grens met Myanmar. Geen denken aan dat je er in komt, pers wordt geweerd door het militaire regime. Ik herinnerde me Aung San Suu Kyi, de vrouw die in 1991 een Nobelprijs voor de vrede won, omdat ze democratie naar Myanmar bracht. Ze was ooit te gast bij Sonja. In 2022 na de coup van de militairen veroordeeld tot huisarrest en nooit meer wat van gehoord. Heel vreemd dat de internationale pers zich niet afvraagt hoe het met haar is, terwijl ze jarenlang op het schild werd gehesen.
Intussen hebben ze daar nu wel wat anders aan hun hoofd. Een superzware aardbeving,7.7 op de schaal van Richter. Een van de grootste steden, Mandelay, zwaar beschadigd, men verwacht tien duizenden doden.
Ik sprak in het Noorden van Thailand in november een jongetje van 13. De militairen hebben de macht in Myanmar en ronselen kinderen om soldaat te worden in het leger. Ze worden zo van de straat geplukt. Of je wilt of niet, je moet mee. Sai Mung wilde dat niet en vluchtte met zijn tante vier maanden door de jungle op weg naar de vrijheid in Thailand, waar hij onderwijs krijgt, in een project gesteund door Philanthropy Connections, een organisatie met een Nederlandse directeur.
Hoe krankzinnig kan het leven zijn?
Voordeel van de chaos nu: dat kinderen als Mung makkelijker kunnen vluchten. Hij vertelde me dat zijn voeten bijna twee weken nodig hadden om te genezen, omdat de bladeren van de planten die ze gebruikten om ze mee te beschermen, niet erg stevig waren.
Hoe dankbaar deze jongen was dat hij weer naar school kon….
Overigens ging zijn tante, nadat haar neefje de grens over was, weer terug. Dus dan ben je 13 en moet je het allemaal alleen uitzoeken in een land waar je niemand verstaat. Een super verdeeld land, veel opstandelingen, waar China enorme belangen heeft.
Nog nergens een oproep voor een inzameling gehoord zelfs, ligt het misschien politiek te ingewikkeld?
Zo’n arm land, zo veel problemen en betrekkelijk weinig hulp. Dat is drie keer pech hebben.